Na een uitgebreid ontbijt in het Hilton LAX hebben we de huurauto ingeleverd en zijn we met de shuttle bus afgezet op het vliegveld. Helaas hadden we al melding van KLM dat de vlucht vertraagd was van 13.45 tot 15.00 uur dus tijd genoeg. Maar met wat inkopen en een Starbucks bezoek ging de tijd redelijk vlot. Uiteindelijk om 15.45 vertrokken. Het blijft een lange zit - na 10 uur en 20 minuten geland op Schiphol waar we werden verwelkomd door onze dochters en a.s. schoonzoon Elco. Net na de middag waren we thuis, eerst maar eens een lekker bakkie koffie en herenigd met de poezen en daarna snel onze hond Abby opgehaald, ook een mooie hereniging! Wel even wennen aan de hollandse weersomstandigheden, zo koud hebben we het daar zelfs 's nachts niet gehad...Kunnen terugkijken op een prachtige vierde Amerika reis, een die zeker voor herhaling vatbaar is! We hebben de nodige mijlen weggedraaid maar het was een mooie ervaring in onze "bus". Heel erg mooi natuurschoon gezien en een diversiteit aan Amerikaans leven. Nu rest de schone taak om iets met de (vele) foto's te doen en na te genieten. Alle volgers op het blog en op facebook bedankt voor de likes, commentaren en het volgen, was erg leuk om de reacties te lezen!

Vroeg uit de veren om de laatste opruim en schoonmaakronde in de camper te doen. We legen alle tanks, en dat duurt best nog even, want er gaat veul water in Troy! Spannend of de slide-out nu wel helemaal inschuift, en dat doet 'ie gelukkig - na nog wat gesputter. Daarna proberen we ergens een tankstation te vinden waar we "onder" passen maar met onze 13,5' hoog komen we nergens aan bod. Dan maar naar El Monte en daar vragen of zij weten waar we terecht kunnen. Bij aankomst aan het verhuurstation blijkt dat je daar ook af kunt tanken, kost wel de jackpot maar dan is maar opgelost. Verder wordt de camper op alle fronten nagekeken en wij melden de tekortkomingen, zoals bijvoorbeeld de slide-out die niet altijd naar behoren werkt, en de ruitenwissers die we verloren. Dat blijken de mensen die net voor ons staan, een duits stel, ook meegemaakt te hebben al was dat maar met 1 ruitenwisser, bij ons gingen ze allebei los. Dan de papierwinkel afhandelen en betalen voor de extra mijlen en de laatste tank "unleaded". We hebben 3933 miles ofwel 6330 kilometer gereden met ons rijdend paleis. Best wel veel als ik het zo opschrijf, maar toch was het geen belasting. Dan is het nog even wachten tot de shuttle bus het duitse paar op vliegveld LAX afzet, zij vliegen vandaag met KLM en ons bij het Hilton waar we vanavond slapen. De kamer kunnen we pas om 12.00 uur in, dus laten we de bagage achter bij de concierge en checken in bij Hertz voor de huurauto. Dat wordt een Hyundai Sonata, en al snel zoeven we richting Hollywood. In De heuvels achter Hollywood rijden we omhoog langs de prachtigste huizen echter hier kun en mag je nergens parkeren dus we rijden in Griffith Park naar de top en het observatorium om het Hollywood Sign te kunnen zien en vastleggen. Daarna hebben we Hollywood Boulevard en de Walk of Fame onveilig gemaakt. Wat een drukte, wel leuk om eens te zien. We laten ons voor een deel in de gekte meevoeren en bezoeken Madame Tussaud dat erg leuk is ingericht, lunchen in het Hardrock Cafe en nemen echte koffie bij Starbucks. Daarna rijden we nog een stukje door Beverly Hills en gaan op het Hilton af waar onze kamer nu klaar is. We verkleden ons want het is al wat fris vandaag, en kijken nog even op Santa Monica pier, spotten nog een zeehond! Uiteindelijk liggen we om 21.00 nog in het zwembad en de hotspa in het Hilton dus de dag is wel besteed! Morgen 13.45 vliegen we naar Amsterdam.

Vanochtend genieten we nog van het strand. Na gisteren walvissen en zeeleeuwen te hebben gezien, spotten we nu een hele groep dolfijnen vlak voor de kust. Verder valt er over vandaag niet zo heel veel te melden. Het is nog steeds mooi weer en moeilijk voor te stellen als je hier op het strand zit, dat je over een paar dagen weer een winterjas nodig hebt. We hebben trouwens ontzettend geluk met het weer, echt nog geen dag gehad die niet ok was. Bij het vertrekken wil de slide-out niet helemaal naar binnen, hij hapert wat. Zetten de camper bij de uitgang van de camping nog even op de parkeerplaats en proberen nogmaals uit te schuiven en weer naar binnen, dat lukt wel maar niet helemaal 100 pct. Het laatste stukje lijkt te haperen aan een kant. We nemen het maar voor lief, morgen gaan we de camper inleveren en we hoeven niet heel veel kilometers. We vertrekken naar Anaheim waar we na ongeveer 40 minuten al aankomen op de Anaheim RV resort, die ligt aan de rechterkant van interstate I5, en aan de linkerkant ligt Disneyland. Het is een echte stadscamping maar we staan toch wel prima. We doen de was nog een keer en nemen ons gemak bij de pool & spa. Aan het eind van de middag moet het onvermijdelijke gaan gebeuren, inpakken van de koffers en de boel opruimen / schoonmaken. Het gaat er maar om dat de camper aan de binnenkant netjes is, maar toch, je verzamelt in de loop van een aantal weken de nodige meuk, en we maken regelmatig de gang naar de vuilnisbakken. Morgenochtend willen we vroeg bij El Monte zijn, is hier maar 20 km vandaan, en daarna naar het LA Airport Hilton waar we nog een nachtje blijven voor we dinsdag naar huis vliegen. We hebben nog een huurauto om wat van LA te kunnen zien.

Na het ontbijt gaan we eens kijken of we ergens een kampeerplek direkt aan de kust kunnen vinden. Hier vlakbij is San Clemente Beach en ook daar is een State Park. Gisteravond stonden we daar eerst voor de deur, maar was er geen plek. Vanochtend hebben we meer geluk, plek 18 komt vrij maar de ranger vertelt dat de mensen er nog staan. Dat mag tot 12.00 uur en tot die tijd mogen we Troy neerzetten op de daycamp parkeerplaats. We hebben welgeteld 3 kilometer gereden vandaag en hebben een plek aan zee. De camping ligt boven op een klif en we lopen naar het strand en installeren ons. Het is nog rustig, heerlijk weer maar de Pacific is wel koud! De golfslag is enorm en eigenlijk kun je niet echt zwemmen. Surfen wel, en dat wordt dan ook gedaan hier. Langzaam wordt het wat drukker maar het blijft gezellig op het strand. Tot onze verbazing spotten we walvissen... Hop de dikke lens op de camera en even vastleggen! We kunnen ze een hele tijd volgen maar uiteindelijk zijn ze uit het zicht, richting noorden - Alaska en de Bering Straat waar ze de zomer doorbrengen. In het najaar migreren ze weer naar het zuiden naar Baja California. Geweldig om te zien, en dat zo van het strand. Tegen twaalven wordt Troy op z'n plekkie gezet en we lunchen op het strand. Onze buren zijn "just married" staat er op de caravan, en aan het eind van de dag is het een optocht van allerlei bruiloftsgasten over de camping, allemaal strak in het pak... Een aantal van hen lijkt hier ook op de camping te staan. Het feest is in het visitor centre. Dat kan nog wat worden vannacht zo vlak naast ons. 's Middags spotten we ook nog zeeleeuwen net voor het strand, en maken we een wandeling langs de vloedlijn. Aan het eind van de middag. wat chillen bij de camper en we warmen wat restjes op, lekker makkelijk. We hebben voor morgen een plaatsje in Anaheim gereserveerd, vlakbij Disney. Maandagochtend vroeg moeten we ons rijdend paleis inleveren bij El Monte, en die zitten daar vlakbij, dus verspillen we dan niet teveel tijd. Maar morgen genieten we nog even verder tot 12.00 aan het strand!

In plaats van in de stad San Diego rond te gaan dwalen, kiezen we ervoor om de San Diego Zoo vandaag te bezoeken.De dierentuin hier staat als een van de mooiste ter wereld te boek, dus dat willen we met eigen ogen wel eens bekijken. We arriveren op slag van negen uur, de openingstijd op het immense parkeerterrein in Balboa Park waar het, ook voor ons, gratis parkeren is. De dierentuin is prachtig, mooi aangelegde paden en begroeiing, maar de meeste dierenverblijven vallen ons wat tegen. "Ons" Blijdorp heeft dat beter voor elkaar, maar ook daar is de laatste jaren veel vernieuwd en verbeterd. Men is hier bezig een nieuw gedeelte aan te leggen waar met name de afrikaanse dieren een ruimer verblijf gaan hebben. De grote attractie hier zijn de reuzen panda's, en die hadden wij nog niet eerder gezien. Verder zou het Amerika niet zijn als je met een bustour meekunt, een stoeltjeslift kunt pakken of, als je te moe bent, de hop on/hop off bus. Bijzonder is hier ook dat cheetahs samen leven en wonen met honden, en met deze duo's wordt (aangelijnd) door de dierentuin gelopen, en worden bijvoorbeeld scholen bezocht. De dieren-setjes zijn ook samen opgegroeid. Apart om te zien dat een cheetah en een hond in 1 verblijf samen wonen. We weten een heel groot deel van de dag door te brengen in de zooo, en daarna wordt het tijd om de geboekte campingplaats bij San Clemente op te gaan zoeken, net onder LA.Het eerste stuk interstate gaat goed maar al snel verzanden we in de vrijdagmiddagfiles, en bij Carlsbad heb ik er genoeg van en gaan we verder over de pacific coast highway 101, die direkt langs de stranden loopt, maar ook door de stadjes dus opschieten doet het ook niet echt, maar 't rijdt wel mooier. Op een gegeven moment ben ik de bordjes kwijt en staan we voor de ingang van de US Marines basis Camp Pendleton. Dat kan niet helemaal de bedoeling zijn. Keren kan niet, dus hop de bus in z'n achteruit en heuvelop terug. Er grenst echter een kruispunt aan, en de mensen die me nu achterop komen begrijpen mijn bedoeling niet, dus hop maar weer in z'n vooruit en oprijden tot het stop-bord aan de ingang van de basis. Al lachend staan twee marines op wacht - ze hadden mijn gekluns al gezien en stonden zich te verkneukelen hoe ik daar achteruit die heuvel op zou komen en dan keren.... Met achterlating van de paspoorten mogen we het terrein op en dan draaien, bij het verlaten van de basis krijgen we onze paspoorten weer retour. Het blijkt dus dat de kustroute hier ophoudt, hier begint de marines basis en moet je als je noordwaarts wilt gewoon de interstate weer op. Dat doen we dan maar en de komende 25 kilometer is inderdaad militair terrein aan beide kanten van de snelweg. Bij San Clemente draaien we er weer af en we kijken nog even of er op de beach camping plaats is maar die is "full". Dan terug naar de iets in het binnenland gelegen state camping San Mateo waar we nu staan. We besluiten om na een korte maaltijd nog "even" naar het strand te lopen voor de zonsondergang maar dat wordt een straffe wandeling van zo'n 2,5 km over steile heuvels, en dan moeten we ook nog terug. Dat hakt erin na de hele dag in de dierentuin gelopen te hebben. Maar, de zonsondergang was mooi! Willen toch morgen kijken of we ergens verderop misschien aan het strand een plaatsje kunnen bemachtigen want om voor een ochtendduik nou weer 5 km te gaan lopen lokt niet zo..

Vandaag staat een grote verplaatsing op schema dus staan we vroeg op. Nog voor de wekker worden we wakker gebeld door de Energiewacht met een geweldig aanbod voor een nieuwe ketel thuis..Het zonnetje is al op en de eerste mijlen gaan we een stuk binnendoor achter de Tucson Mountains langs. Al snel komen we weer op de interstate I10 west terecht en daarna op de I8 west naar San Diego. De tomtom geeft aan volgende afrit voor ons over 524 km! We maken wel eerder een stop en wel in Yuma op de grens tussen Arizona en California maar ook aan de Mexicaanse grens. We zoeken nog maar eens een Walmart op, gooien Troy nog maar eens vol met unleaded 87 en vervolgen onze weg. Rijden onze 11e staat in, California. Deze reis is er een van de enorme grootsheid. Alle gebieden die we zien zijn zo enorm groot, maar ook allerlei andere dingen die we zien spreken tot de verbeelding. In het dal achter de Tucson mountains een enorme vlakte met zonne-collectoren, voorbij Yuma koeienfarms met ik denk zomaar een paar duizend koeien, en dito balen hooi, we rijden over een bergpas tot 3000 ft hoog die alleen maar uit enorme rotsblokken bestaat, we passeren goederentreinen met 7 locomotieven en meer dan 250 wagons, en uiteindelijk rijden we bij San Diego over het schiereiland naar Cabrillo National Monument waar we op een militaire begraafplaats duizenden witte kruizen zien. Een portugees met de naam Cabrillo kwam hier in dienst van de spanjaarden in 1542 aan land als eerste europeaan. Hij werd de stichter van San Diego en wordt hier met een standbeeld geeerd. Dit is een national monument dus is er ook een visitor centre, een prachtig uitzichtpunt waar je over de baai en de naval base in de diepte heen over de stad heen kijkt, maar ook een oude vuurtoren op Point Lomo, die je van binnen kunt bekijken. We lopen er een tijdje rond en genieten van de uitzichten, aan de ene kant over baai en stad en aan de andere kant over de Pacific. Dan wordt het tijd om de KOA campground op te gaan zoeken en raken we verzeild in een vroege avondspits. Op de camping eerst een wijntje, dan een duik in zwembad en hottub en daarna halen we fish & chips bij de snackbar. Morgen kijken we wat San Diego nog meer te bieden heeft.

Een tweede dag in de buurt van Tucson. We staan toch redelijk vroeg op en zijn om half negen al bij het Arizona Sonora Desert Museum dat hier een paar kilometer verderop ligt. Het is meer dierentuin dan museum, prachtig aangelegd en met overal enthousiaste vrijwilligers die van alles te vertellen hebben. We zien een heel scala aan dieren die allemaal ergens in Arizona voorkomen, en een flink aantal hier in de omgeving: mountain lion, black bear, bobcat, javalinas, coyotes en allerlei hagedissen waaronder chuckwallas. Sommige dieren achter glas of gaas of hekwerk, maar er lopen ook een heleboel beestjes rond als "bezoeker". Er zijn volieres met mooie lokale vogels en een speciale voliere met alleen maar kolibri's waaronder een aantal nestjes. Verder een mooie cactustuin en we zijn de gelukkigen om van sommige cactussen bloemen te zien, die maar 1 dag bloeien.. De saguaro cactussen die in dit gebied in groten getale voorkomen, staan ook veelal in bloei. Uit de bloem komt dan een mooie rode vrucht voort. Na het museum bezoeken we nog het visitor centrum van het Saguaro National Park en rijden een stukje door het park, maar de meeste wegen zijn niet voor auto's van de afmetingen van Troy geschikt, helaas. Dan terug naar de camping waar we ons bij 90 graden Fahrenheit (32,5 celsius) installeren in zwembroek/badpak. Bij gebrek aan zwembad op deze state camping, gebruiken we af en toe onze buitendouche. We besluiten ook om de planning van de laatste dagen wat om te gooien en gaan morgen in plaats van richting Joshua Tree Desert (genoeg woestijn gezien voor nu) een monstertochtje van zo'n 650 km maken naar San Diego California. Daarna willen we een paar daagjes langs de kust doorbrengen en uiteindelijk zondag in Anaheim/LA eindigen waar we Troy maandag in moeten leveren, maar daar willen we nog niet aan denken!Na het avondeten maken we nog een rondje woestijn langs de talloze saguaro cactussen. Aparte bomen, die hun zij-takken (als ze die al krijgen) pas vanaf plm 70 a 75 jaar groei ontwikkelen.. De eerste bloei is na zo'n 50 jaar. Ze worden tot 12 meter hoog, en het staat hier helemaal vol met dit soort spul. Tijdens onze wandeling afgezien van een konijn geen wild gezien, dus geen rare jongens die hier zoal voorkomen: tarantula, schorpioen, talloze ratelslangen, gila monsters en wat dies meer zij..

Wakker geworden zonder ook maar 1 coyote te hebben horen huilen, helaas! We verkassen uit City of Rocks naar de omgeving van Tucson Arizona en daarmee komen we in de tiende staat deze reis. Bij het binnengaan van Arizona "winnen" we weer een uurtje en dat komt mooi uit want we hebben een aardig ritje voor de boeg. Al met al gaat het best voorspoedig en zijn we tegen de middag al in de buurt van Tucson. We stoppen eerst bij het Pima Air and Space Museum, dat een van de grotere luchtvaart musea in de VS is. We kunnen ook nog mee in de bustour over de "boneyard" aan de overkant van de highway op de Davis Monthan Airforce Base. Maar eerst een stukje museum bekeken, met name in de hangars. Er staan enorm veel, meestal militaire toestellen opgesteld, van jagers tot watervliegtuigen en ook een aantal helicopters. Tot de verbeelding spreekt onder andere een "blackbird", een enorm zwart gevaarte, bijna alleen maar vleugel. Ook het kleinste vliegtuig ooit gebouwd, de "bumblebee" staat ten toon. Om twee uur vertrekken we in een volle touringcar naar de airforce basis, na vertoon en dubbel check van onze paspoorten. We bevinden ons zometeen op een luchtmachtbasis dus niet zo vreemd. Hier staan op dit moment zo'n 4000 militaire toestellen in de mottenballen. Een aantal om ooit nog weer gebruikt te worden, andere voor de onderdelen en weer andere voor de sloop. Een flink aantal F16's zal als drone verder door het leven gaan. De enorme rijen toestellen, van klein naar enorm groot, spreken tot de verbeelding. Onze gids is een voormalig F4 piloot bij het leger en is tot aan z'n pensioen als piloot bij American Airlines werkzaam geweest. Hij weet enorm veel te vertellen, maar het is nogal monotoon en we begrijpen er niet alles van. Maar toch, een indrukwekkende tour. Terug bij het museum kijken we nog rond op het enorme buitenterrein en zien o.a. verschillende oude "Airforce Ones" waarin o.a. Kennedy en Johnson werden rondgevlogen maar ook het zusje van de "Enola Gay", gebruikt voor de atoombommen op Japan. Het pronkstuk is een Boeing 787 dreamliner prototype dat door Boeing werd geschonken. Het is toch al laat in de middag als we onze camping voor vanavond op gaan zoeken, de Gilbert Ray Campground in het Tucson Mountain Park. We betrekken een plekje voor twee nachten. Ontzettend warm vandaag, het blijft nog lang lekker buiten en binnen erg warm. De airco moet even aan om het slaapbaar te maken.

Troy is niet omgevallen vannacht, wel hebben we minder geslapen. Omdat de camper zover uit het lood stond hebben we onze kussens aan de andere kant van het bed gelegd maar dat ligt toch niet zo lekker..Eerst tanken in Alamogordo en daarna maken we een detour via Texas. We willen outlet-shoppen en in El Paso is een groot outlet centrum. Dat is wel een kleine omweg naar ons einddoel vandaag, maar "time is on our side". De weg voert langs militaire oefenterreinen en een missile range, gelukkig geen laagvliegende raketten gezien. El Paso ligt weer aan de mexicaanse grens en is enorm uitgestrekt. In de outlet kunnen we redelijk goed slagen en dus kan de derde koffer worden gevuld. We lunchen er ook en gaan dan via de interstate 10 (die hebben we meer gezien) via Las Cruces naar Deming alwaar we de afslag naar Silver City nemen. Onderweg al heel wat dust-storms gezien waar hier regelmatig voor gewaarschuwd wordt. Op de highway waar we nu rijden zien we ze ook en in de verte zien we zich een flinke ontwikkelen. Op het moment van passeren komt 'ie de weg over en we worden flink opzij geduwd. Ik neem me voor om als ik er weer een zie, maar flink snelheid terug te nemen. In the middle of nowhere gaan we overnachten op City of Rocks State Park. We vinden de campings in de parken vele malen prettiger dan de commerciele campings waar je te vaak in dezelfde rijtjes staat. Hier staan we weer midden in de natuur. Je kunt zelf je plek zoeken en we staan nu naast drie enorme rotsblokken. Geen stroom of water en ook vaak geen mobiel bereik en/of 3g dus de weblogs laden we later (vandaag in de outlet mall). We maken een rondje tussen de gigantische rotsblokken door en 's avonds bij zonsondergang maak ik nog een kleine ronde. Prachtig hier! De stenen zijn tufsteen en gevormd uit asdeeltjes van een vulkaan uitbarsting 34,9 miljoen jaar geleden. Van veraf lijkt het of midden in de vlakte een enorme hoop rechtopstaande rotsblokken is neergegooid. De Mimbres indianen bezochten dit gebied ook al vanaf het begin van onze jaartelling tot ca. 1250 en later waren de rotsen toevluchtsoord voor de spaanse conquistadores. Nu is het wachten op het huilen van de coyote, dat je hier af en toe kunt horen..

Alweer zondag, de laatste hele week breekt aan.. We vertrekken in de ochtendkoelte vanuit Carlsbad naar Artesia en slaan linksaf richting Alamogordo. Om de paar mijl staan enorme waarschuwingsborden over de steile afdaling vanuit de bergen bij Cloudcroft naar Alamogordo in het dal. Erg vreemd want het is hier nog zo plat als een dubbeltje, maar Cloudcroft is nog zo'n 200 km verder.. Boerenland alom maar gaandeweg wordt het eerst heuvelachtig en dan bergachtig en verandert ook de vegetatie van typisch woestijn naar alpien. Naaldbomen geen gebrek en inmiddels doet het wat zuid-duits aan. We maken een stop in Cloudcroft op zo'n 2600 meter. Een wintersport dorp in western sfeer zeg maar. Heel veel winkeltjes en ook een bakkertje waar de echte koffie en eigen gemaakte donuts er wel in gaan. Dan begint de afdaling waar al 200 kilometer terug zo voor gewaarschuwd werd. Bij vlagen is 'ie zes procent en we komen met Troy geen moment in de problemen. Je hebt soms prachtige uitkijkjes het enorme dal in waar je de woestijn White Sands als enorme witte deken ziet liggen. We arriveren in de eerste behoorlijke stad sinds San Antonio, Alomogordo. Hier is ook de Holloman Airforce base gelegen en in de White Sands is tevens een "missile range" waar raketten worden getest. We kamperen vannacht een stuk buiten de stad in Oliver Lee Memorial State Park en gaan daar eerst heen om een (ontzettend scheef maar alles is hier scheef) plekje vast te leggen. Na de lunch verkassen we met Troy naar White Sands National Monument waar dankzij de National Park week de toegang weer gratis is. Er gaat hier een 13 mijl lange loopweg door de White Sands, een woestijn van gips dat hier vanuit een zee miljoenen jaren geleden achter is gebleven en zich langzaam vanuit het overblijfsel van de zee, een nabijgelegen meer, met de wind mee heeft verplaatst. De enorme gipsduinen verplaatsen zich nog steeds. Een bizar gebied, enorm uitgestrekt en dan te bedenken dat je hier nog maar een klein stukje doorheen kunt rijden. Vanuit de ruimte is awhite Sands te onderscheiden. We stoppen een aantal keer om de duinen in te lopen en hopen wat leven te ontdekken (er komen hier witte hagedissen, schorpioenen en slangen voor) maar behalve heel veel torren en een eenzame woestijnhaas hebben we geen wild ontdekt. De wandelingen die we doen zijn absoluut indrukwekkend. We komen ook nog een Amerikaan tegen die z'n kameel uitlaat, ach je moet wat op een zonnige zondagmiddag! We besluiten te blijven tot zonsondergang en warmen spaghetti resten op in de pan als avondmaal, zo makkelijk je eigen huis bij je te hebben! De zonsondergang is prachtig maar halverwege worden we toch wel gemaand door de ranger die hier voorbij rijdt met een geluidsinstallatie om het park te gaan verlaten. We gehoorzamen maar en zien dus eigenlijk het mooiste niet, als de zon al onder is. In het donker komen we weer op de campingaan en op goed geluk zetten we Troy neer, die staat zo scheef als een hoepel maar goed, het is maar voor 1 nacht!

Weer mooi weertje vandaag, buiten ontbijten hoort daarbij. We gaan vandaag Texas verlaten en inwisselen voor de staat New Mexico. Het eerste deel van de rit via Fort Davis naar Balmorhea is erg mooi en afwisselend met mooie bergjes en aparte rotsvormen. Na Balmorhea gaat het via Pecos noordwaarts naar Carlsbad. Enorm uitgestrekte landerijen en overal ja-knikkers en ook grotere boortorens voor de oliewinst.

Na een verkwikkende nachtrust, een goed ontbijt en zelfs voor Eline al een paar baantjes zwemmen zijn we weer verder gegaan met ons tijdelijk nomaden-bestaan. We vervolgen onze weg op highway 170 vanuit Lajitas naar het westen. Deze schitterende weg volgt de loop van de Rio Grande door het Big Bend Ranch State Park. Je rijdt dan weer hoog boven de rivier dan er weer pal naast, de weg lijkt wel een achtbaan en is, zeker met onze 35' lange camper best avontuurlijk. Onderweg zien we talloze roadrunners maar ook weer Javelinas, net voor deze weg in Presidio eindigt zelfs een heel pak met jonkies, prachtig! Na Presidio, een stadje van enig formaat op de mexicaanse grens rijden we noordwaarts richting Marfa. Het laatste gedeelte van deze circa 100 km (en verder geen dorp langs de weg) voert vanuit een stukje gebergte en je ziet de kaarsrechte weg dan voor je liggen door een vlakte zo groot als ik nog niet eerder heb gezien. Marfa zijn we snel doorkruist en daarna is Fort Davis het doel. Hier doen we nog wat kleine boodschappen en bezoeken we het Fort Davis National Monument, een oud militair fort dat in de negentiende eeuw van enige betekenis was en waar regimenten met alleen afrikaans-amerikaanse soldaten gelegerd waren. Een aantal van de barakken en gebouwen, o.a. manschapsverblijven, officiersverblijven en delen van het hospitaal, zijn heringericht en zo ontstaat een leuk beeld van hoe het toen moet zijn geweest. We zijn nu al dichtbij de Davis Mountains waar we in het statepark een campingplaats hebben. We installeren ons en genieten de rest van de middag met een goed boek van het zonnetje. Om half zeven 's avonds vertrekken we weer naar het 13 mijl verderop gelegen McDonald Observatory, waar we hebben ingetekend op een "Twilight" lezing en later op de avond de "Star Party". Naar blijkt beide uitverkocht, dus goed dat we hadden gereserveerd. De lezing is erg leuk gedaan met veel interessante informatie over de maan. Gezien de maan nu op weg is naar vol, is het buiten behoorlijk licht en focust men vandaag op de maan. Na negenen vervolgen we naar buiten, eerst in een amphitheater, waar iemand van dit planetarium op informatieve maar ook komische manier ons een kijkje geeft op sterren, planeten en de maan. Door middel van een laserpen leert hij je de diverse clusters ontdekken en daarna is er tijd om langs een 7-tal opgestelde telescopen te gaan waar je een blik kunt werpen op delen van de maan, op de planeet jupiter met vier van z'n manen en op sterren-nevels in de "zeven zusters". Ondanks de 350 bezoekers loopt alles redelijk gesmeerd en krijgen we alles te zien, super tof! In het pikkedonker rijden we terug naar de campground.