Vakantie-truc mislukt, weer te vroeg wakker... rond kwart voor vijf en het is nog donker. Nog maar eens omdraaien en nog eens, tot net na zessen. Hop, eruit en Abby uitlaten. Blijkt dat we gisterenavond de verkeerde kant op zijn gelopen. Achter de camperplaats loop je het boerenland in, en de omgeving is zoals gezegd mooi. De zon komt langzaam op en de rijp zal snel van de velden verdwijnen. Maar koud... brrr! In de camper hebben we het niet koud gehad, maar dat kan ook bijna niet als je ziet welke dikte ons dekbed heeft. Maar eenmaal eruit moet toch de kachel even aan om de kou eruit te krijgen. Dan gaat meteen de boiler aan voor een lekkere warme douche. We ontbijten op z’n zondags, met een eitje en na de ontbijtboel lossen we nog ons grijs water. Daarna op pad richting de Oostenrijkse grens, een kilometer of twaalf verderop. Nog steeds vroeg in de ochtend rijden we Tirol binnen. Bij Reutte pakken we de Bundesstrasse die over de Fernpas voert. Hier is het bijna altijd druk, maar zo vroeg op zaterdagochtend nog file-vrij gelukkig. Na de pas rijden we via Imst richting de Reschenpas en zo komen we zonder autobahn (en zonder vignet) - nou ja bijna zonder autobahn want je moet op een gegeven moment bij Landeck de ene oprit op en de volgende eraf om op de route naar de pas te komen. Dus hebben we welgeteld 800 meter illegaal over ‘s lands snelwegen getuft.

De route naar de Reschenpas is mooi. Het weer zit ook mee trouwens, een prachtige blauwe lucht en de temperatuur loopt al snel op. Hier en daar wordt nog geskied. Net na de pashoogte komen we aan het stuwmeer en vinden we een plekje op een al volle parkeerplaats. Met Abby maken we een lekkere wandeling langs het meer, waarin nog flink wat ijsschotsen drijven. De hond krijgt er geen genoeg van. Maar goed dat er een ouwe handdoek mee is..

Een fameus gezicht aan dit meer is het verzonken dorp, bewoning die plaats moest maken voor het stuwmeer is nu onder water verdwenen, op de torenspits van de kerk na, die prominent boven water zichtbaar is. Flink toeristisch trouwens, en geen parkeerplek te vinden dus rijden we door in de richting van Merano. Prachtige omgeving en zo mooi die strakblauwe luchten boven de dik besneeuwde bergtoppen. Eenmaal in het dal aangekomen zien we de eerste fruitbomen verschijnen. Nou dachten wij dat we met de Betuwe neerlands’ trots in huis hadden kwa appel- en fruitvoorziening, maar dit gebied spant de kroon! Kilometer na kilometer fruitbomen door het hele dal. Zelfs in de plaatsjes die we doorkruisen is elke centimeter grond die “over” was, gebruikt voor beplanting. Uiteindelijk vinden we midden in een appelboomgaard een lekker plekje om te lunchen.

Via Merano rijden we naar Bolzano en daar pikken we de autostrada richting Verona op, de Brenner-route. In de buurt van Rovereto had ik een camperplaats iets hoger in de bergen gevonden, dus we gaan ons geluk daar eens beproeven. Het weggetje ernaar toe is redelijk smal en steil, en op een gegeven moment kunnen (of mogen) we niet verder. Verboden in te rijden voor alle verkeer. Kijkend naar het paadje was het ook niet zo’n strak plan om daar met onze bus verder te rijden. Gelukkig konden we keren en rijden we hetzelfde weggetje weer naar beneden. Nog eens goed op Google Maps gekeken (de TomTom heeft helaas echt de geest gegeven), en verderop moet een alternatieve route naar boven zijn. Die is er inderdaad, een iets betere weg, althans in het begin. Al snel wordt het een veredeld karrenspoor met asfalt en we bidden bij elke bocht of er alsjeblieft geen tegenliggers mogen komen. Die komen er niet, en eenmaal boven worden we beloond met een prachtige camperplaats met uitzicht over de bergen en diep beneden Rovereto. Volgens de app zitten we hier op 1090 meter hoogte. We hebben welgeteld 1 camper-buur, een Italiaans gezin waarvan 1 van de dames een beetje Nederlands spreekt. Ze hebben twee zwarte bijna-herdershonden en al snel zijn we Abby kwijt, en zij hun twee zwartjes. Die hebben elkaar gevonden en ze kunnen hier vrij ravotten want er is verder werkelijk niemand. De camperplaatsknul die ons hielp met elektra komt melden dat ie morgenmiddag weer terug is dus rekenen we snel af en daarna zijn we echt alleen met de buren een stuk verderop. Het is nog steeds heerlijk weer, dus bivakkeren we lekker buiten. Koken op de skottel en buiten eten lukt ook nog, top! Na het eten een lekker boswandeling en genoten van een mega zonsondergang aan de andere kant van het dal.

Giazzera, Italië 20-04-2019

21.16 uur - 13 graden

luifelzicht: