Het verhaal begint eigenlijk gisteravond, bij het vertrek van de Superfast II vanuit Bari naar Igoumenitsa. Met een kleine vertraging gingen de trossen los en kozen we het ruime sop. Het camperdek bleef voor een groot deel leeg. Met Abby nog even een rondje over het dek en langs de “hondenbak” maar daar begint ze niet aan, ze houdt het liever op. Het eerste deel van de reis voert nog langs de kust en alhoewel het behoorlijk waait zijn de bewegingen beperkt.

We gaan redelijk vroeg te kooi, want morgenvroeg om half zes Griekse tijd (1 uur later dan bij ons) wordt aankomst verwacht. De slaap komt al snel maar ook het regelmatig wakker worden van de bewegingen van het schip. Het is aardig gaan stormen midden op zee en we gaan heerlijk heen en weer en op en neer. De bemanning heeft inmiddels met keggen alle voertuigen nog eens extra vastgezet, ons kan niks gebeuren. We slapen toch nog best aardig maar om een uur of half vijf ben ik er uit en zie ik zowel links als rechts van ons al lichtjes. Corfu respectievelijk de Albanische kust. We ontbijten wat en meren uiteindelijk pas om half zeven Griekse tijd aan in Igoumenitsa. Het dek stroomt best snel en vlot leeg, op de kade is het weer een rommel want nergens is duidelijk welke kant je hier op moet. Maar gewoon de meute volgen en hop daar rijden we al op de snelweg. Gezien de weersverwachting voor vandaag niet al te best is, laten we het oorspronkelijke plan varen om een dagje in de buurt aan het strand te gaan staan, maar rijden in plaats daarvan richting het binnenland, via Ioannina.

We rijden naar de Zagori streek, een van oudsher door herders bewoond gedeelte in de Albanische grensstreek. Bij Monodendri lopen we een mooie wandeling naar het Agia Paraskevi klooster alwaar je een supermooi uitzicht hebt in de Vikos kloof, die naar verluidt (Guiness Book of Records) met 900 meter de diepste kloof ter wereld is. Het kloostertje herbergt in een ienie minie ruimte ook een heiligdommetje met oude fresco’s.

Vanuit Monodendri kun je nog verder bergop rijden naar een ander uitzichtpunt en daar is het zicht ook meer dan indrukwekkend. Tevens komen we langs het “stone forest” waar enorm veel pancake rotsen te vinden zijn. Overigens komen hier ook gieren, wolven en beren voor, helaas geen enkele van gezien.

Na dit machtige natuurschoon (nooit geweten dat je dit soort wonderen in Griekenland kon vinden) rijden we naar beneden om aan de andere kant van de kloof allereerst naar het vlekje Kipoi te rijden. In de buurt van dit dorp bevinden zich talloze oude stenen boogbruggen, die in de 18e en 19e eeuw door het herdersvolk zijn aangelegd.

Het is wel jammer dat vandaag qua weer niet zo’n mooie dag is, sommige uitzichten komen niet helemaal top op de gevoelige plaat. We beloven onszelf dat als we aan het eind van onze rondrit deze vakantie tijd over hebben en het dan wel mooi weer is, we nog eens terugkeren.

Vanuit Kipoi laten we onze bus flink zweten, we rijden omhoog via een uiterst steil weggetje naar het verlaten dorp Vradeto. Onderweg zien we prachtige pancake rotsen overal en nergens. De uiteindelijke klim naar de rand van de kloof helemaal boven laten we voor wat het is, iets te smal en steil..

Moe van alle indrukken verlaten we tenslotte het gebied. Dat was met recht een mooie eerste dag in Griekenland, en wat een kennismaking! We overwegen nog om nu door te rijden naar Kalampaka waar we de Meteora kloosters willen zien, maar zoeken uiteindelijk een plekje op de enige camping hier in de buurt, aan het meer in Ioannina. Morgenochtend hebben we even een klusje om de bus te kuisen... (combi van nat zilt en Griekse zandregen)

Ioannina, Griekenland 23-04-2019

19.30 uur - 19 graden

luifelzicht: