Vandaag staat Epidaurus op het programma. We willen er wel wat vroeg zijn om de drukte, en de warmte voor te zijn. Dat is voor Abby ook beter, want die blijft in de bus achter. Het opgravingsterrein is niet zo ver weg en we staan er om half negen voor de poorten, vinden een schaduwplek onder de bomen voor de bus en zien tevens de eerste busladingen ook gedropt worden. Aan de badges te zien komen ze allemaal van een Costa cruiseboot, die zal ergens in de buurt liggen. We bezoeken eerst het amphi-theater, dat in de huidige staat plaats biedt aan 13.000 bezoekers. Het dateert van de 4e eeuw voor Christus en is tijdens de Romeinse overheersing uitgebreid met een bovenste ring. Het theater is lange tijd onontdekt geweest. Pas na 1870 is het in grotendeels ongeschonden staat gevonden. Tegenwoordig vinden er nog steeds ‘s zomers openlucht voorstellingen plaats. We zijn er nog bijna alleen en dat is prettig voor de foto’s! Ondanks het feit dat we Abby in de bus moesten laten, want hier zijn honden niet toegestaan, vindt ons een hele meute zwerfhonden, allemaal even lief. Daar gaan de mini-frolics die ik altijd op zak heb..

Naast het theater zijn de heiligdommen van Asklepios te vinden. Hier was een therapeutisch en religieus centrum gewijd aan de god van de geneeskunde, Asklepios, die hier overal werd afgebeeld met een stok, een hond en een slang, symbolen voor wijsheid. Je moet wel wat voorstellingsvermogen hebben om je dit terrein voor te stellen zoals het is geweest. Er wordt ook nog aan gewerkt en hopenlijk blijft het nog lang voor het nageslacht bewaard. Als laatst bezoeken we een klein museum waarin talloze geneeskundige gebruiksvoorwerpen en uiteraard gevonden beelden te vinden zijn.

Terug in de bus ligt Abby prinsheerlijk te pitten onder de tafel. Na een bakkie koffie trekken we op naar Nauplion aan de andere kant van de kust van deze vierde “vinger” van de Peloponnesos. De stad was eens de hoofdstad van het bevrijdde en nieuwe Griekenland van 1829 tot 1834. De historie is er een van veelvuldige strijd en overheersing door Turken en Venetianen. Na wat omzwervingen vinden we een prima parkeerplaats voor de bus aan de haven, waar nog aardig wat andere campers staan. De Costa boot ligt hier inderdaad voor anker, en er varen constant tenderbootjes heen en weer voor de opvarenden. Van hier uit lopen we binnen tien minuten het oude centrum in. Het is er behoorlijk druk met tal van winkeltjes en eet-tentjes. Eline slaagt er voor een mooie Griekse katoenen jurk, en we nemen een cappuccino en een fredo (koude zoete koffie) met wat zoetigheid als vroege lunch. Het is ook paasweekend, en door de stad trekt een muziekkorps. Een winkelbediende vertelt ons dat paaszondag wordt ingeluid met luid vuurwerk en dat alle zwerfhonden dan een veilig heenkomen zoeken. Of we er op willen letten met onze hond. Abby vindt het winkelen allemaal best. Geduldig gaat ze zitten wachten op “vrouwtje” en laat ze zich door zowel zwerf- als huishonden uitgebreid besnuffelen en door kleine kinderen aaien. Allemaal prima.

Na Nauplion gaan we ons bezinnen op de rest van de dag, en waar te stoppen voor de nacht. Ik had een mooi plekje aan de oostkust van de derde vinger in gedachten, maar volgens onze navigatie is dat nog een dikke drie en half uur rijden, en allemaal via kruip-door sluip-door weggetjes. We beginnen eerst maar eens met langs de kust richting de zuid te rijden en worden getrakteerd op heel veel mooie uitzichten, een prachtige kustweg. In Leonidio scoren we dan eindelijk overheerlijke lokale sinaasappels en raadpleeg ik nog eens de Park4Night app en voer de data opnieuw aan de navigatie-app, en nu blijken we er nog anderhalf uur vandaan te zijn. De keuze is snel gemaakt, gaan met die banaan. De weg die volgt is soms adembenemend, smal, steil en langs hele diepe kloven. Dan weer over stukken hoogvlakte, in de verte soms de zee, herders met hun geiten en schapen, gewoon een sprookje! In het gehucht Reichea moeten we afdalen naar een baai, waar de overnachting gedacht is. Hier geen campings, geen vertier en geen bewoning. Het dorp zelf doorrijden is al een avontuur op zich want de straatjes zijn niet heel veel breder dan onze bus en sommige bochten wel erg haaks. Maar we komen erdoorheen, om dan geconfronteerd te worden met een mega-mooie maar ook smalle afdaling naar een paradijselijk baaitje in the Middle of Nowhere. Mobiel bereik is nul, dus vanuit hier kunnen we niet bloggen. Abby zal ook weinig hinder van vuurwerk hebben hier, denken we zo. We installeren ons naast het kiezelstrand, waar nog een Zwitsers gezin met kampeerbus en caravan staan, en twee Italiaanse gezinnen met een buscamper. Er staan nog twee lokale auto’s die tegen de avond vertrekken. De stilte is enorm, het uitzicht super en we hebben het heerlijk. Morgen denken we hier maar eens een dagje te blijven en niets te doen! De koelkast op gas, water hebben we ook aan boord en de accu blijft met het zonnepaneel ook in orde om de boiler even aan te zetten en ons ‘s avonds van wat leeslicht te voorzien. Truste!

Reichea Griekenland 27-04-2019

20.30 uur - 24 graden

Luifelzicht: