De nacht is wat doorwaakt, want met de dakvensters open om wat koelte binnen te brengen, bereiken ons ook de geluiden uit de haven, en die gaan hier 24/7 door. Na een korte uitlaatronde in alle vroegte begeven we ons met de camper naar de vlakbij gelegen check-in. De eerste controle-post behoort aan DFDS, de rederij waar we mee varen. Paspoort/ID controle en het dieren-paspoort wordt nauwgezet door de ijverige dame gecontroleerd. We denken dat ze nog niet zo lang in dienst is, want het document gaat regelmatig naar haar buurman in het hokje voor een verdere controle. Maar alles klopt, en we mogen door. Tweede stop is de Franse paspoortcontrole, hierna volgt de Franse douane, waarbij even binnen in de camper, en in de garage gekeken wordt. Vierde stop, Britse paspoortcontrole. Je zou denken, nou zijn we er toch wel doorheen, maar nee hoor, er vindt nog een Britse douanecontrole plaats. Dit was werkelijk de allerijverigste ambtenaar, eerst de garage aan twee kanten open, dan de gas-kast en het serviceluik. Natuurlijk wil ‘ie ook naar binnen en vraagt of de hond kwaad in de zin heeft. Meestal niet, was mijn antwoord en ietwat beducht gaat het menneke naar binnen. Een blik in de badkamer en dan moet ‘ie onder alle banken kijken, dus de kussens eraf en weer terug. Hij begrijpt niet waar ons bed is, en we leggen hem het hefbed uit. Dat moet natuurlijk ook even zakken, want je weet nooit wie daartussen verstopt ligt. Enfin, we zijn er door, en begeven ons in de ons toegewezen rij. Omdat wachten in zo’n rijtje altijd te lang duurt, doen we hier op het gemak ons ontbijt en al snel daarna kunnen we na alle vrachtwagens aan boord.

We mogen wachten tot het allerlaatst, zodat de hond zolang mogelijk in ons gezelschap kan zijn. Abby dient in de camper te blijven, en wij verkennen het schip, kijken op de buitendekken en maken wat foto’s. Het is behoorlijk mistig, maar dat maakt wel leuke plaatjes. Binnen nemen we koffie en leggen we een kaartje. De overtocht duurt maar twee uur dus binnen no time zien de de krijtrotsen bij Dover al opdoemen. Het aanmeren en lossen gaat gesmeerd en zo rijden we Dover uit. Aan de linker weghelft uiteraard. Dat went al weer snel, en na een paar rotondes weet je niet beter meer. Het plan was om naar Beachy Head en de “Seven Sisters” te rijden en daar wat te wandelen. Ernaartoe rijden is gelukt, wandelen moet een andere keer. De parkeerplaatsen waren allemaal voorzien van betaalautomaten die alleen op munten werken, en die hebben we nog niet gescoord. Beachy Head bewaren we voor het eind van de reis, denken we nu.

We tuffen binnendoor naar Portsmouth en Southampton, waar we na een eindeloze serie van rotondes weer een stuk snelweg oppikken. We naderen ons einddoel vandaag, de New Forest. Een aanzienlijk bos- en heidegebied ten westen van Southampton, dat zich tot aan de kust uitstrekt. Hier behoren de campings aan wat bij ons Staatsbosbeheer zou zijn, en lopen de paarden, ezels en koeien los op de velden, en, in de straten van de dorpjes. Erg leuk om doorheen te rijden. De bedachte Setthorns campsite ligt midden in het bos en grenst aan heidevelden. Bij binnenkomst zien we dat de meeste plekken bezet zijn. De dienstdoende ranger meldt dat er nog ‘standard pitches’ zijn, zonder elektra. Geen probleem voor ons, en al snel staan we op een prachtig plekje in het bos. De site is mooi aangelegd met veel ruimte tussen de plekken en ruime plaatsen op zich. We verkennen het bos te voet en wegwijs gemaakt door een andere hondenbezitster lopen we naar een riviertje waar Abby zich even in kan uitleven. Eline kookt een pan nasi en dan valt de avond al vroeg (een uurtje eerder uiteraard). Het is nog heerlijk weer, maar de muggen doen ons naar binnen vluchten. Morgen willen we de New Forest en de (leuke) dorpjes op de fiets verkennen.