Met een gestaag getik van regen op het dak worden we wakker. Regen? Jawel hoor, en niet zo’n beetje ook... De lucht is grijs en je kunt de overkant van de baai niet herkennen. Verkassen, en snel! We vullen en legen de watervoorraad want als het lukt staan we komende nacht wild en de dag erna ook, totdat we op de veerboot gaan. We rijden Lefkas weer af en via Preveza gaan we een stuk langs de kust naar het noorden. Onderweg komen we een supermarkt, de Metro tegen, waar we nespresso cups vinden. Die waren op, en koffieverslaafd als we zijn komen die het dichtst bij een kop vers gemalen bonen koffie. Bij het afrekenen vraagt de kassier of we Deutsch sprechen. Jawohl zeggen we. Het blijkt hier om een soort van Makro te gaan, dus alleen voor kleine zelfstandigen met een speciaal pasje. Er wordt gelukkig voor ons een uitzondering gemaakt en daar gaan we met onze boodschapjes en de vers gescoorde nespresso’s. Op naar Zalongo, waar we op zoek gaan naar een monument bovenop een rots, dat verbeeldt dat hier in 1803 een flink aantal vrouwen en kinderen zichzelf al zingend van de rotsen heeft gestort, nadat ze dreigden te worden overmeesterd door de Albanese moslimtroepen van Ali Pasha. Het monument is weliswaar in de mist gehuld (het weer is hier ook nog niet echt lekker) maar de grap is dat we geen toegang tot de trap naar boven weten te vinden. Er is een kloostertje, waar niemand begrijpt wat we willen en enfin, we kunnen het gewoon niet vinden. Onverrichter zake keren we terug naar de kust en gaan op weg naar de volgende stop; het Nekromanteion van de Acheron, in het dorpje Mesopotamos. Hier is een ruïne van een oud gefortificeerde woning en een laat Byzantijns kerkje, maar het meest in het oog springend is de ondergrondse ruimte waar in een ver verleden een dodenorakel te vinden was. Hier werd vanaf de 4e eeuw voor Chr. Hades aanbeden en had men de kans met dierbare overledenen in kontakt te komen. De Acheron rivier is dan onze laatste doel voor vandaag. We rijden een binnendoor weggetje naar het plaatsje Glyki, waar de Acheron vanuit een kloof in de bergen een breder rivierdal instroomt. De Acheron (of Acherontas op z’n Grieks) is een van de dodenrivieren, en dan wel de rivier van de smart. De mythologie leert ons dat deze rivieren vanuit de Styx in het dodenrijk ontsprongen en dat dit de plekken waren waar de doden werden overgezet door de veerman naar het dodenrijk. Nu is het een schitterende plek waar de kunnen overnachten aan de oever van de rivier. Aan het eind van de doorgaande weg loopt verder een wandelpad, en waar dat pad eindigt kun je door het water verder lopen. Aldus gaan we op pad. Gewapend met waterschoenen betreden we uiteindelijk de rivier en weten misschien een halve kilometer door het water wadend verder te komen. Totdat het water te diep wordt, en we eigenlijk zouden moeten gaan zwemmen. We hebben onze kleren nog aan (de broeken opgestroopt en inmiddels allebei doornat tot aan het kruis) dus dat gaat hem niet worden. We waden weer terug. Abby heeft trouwens af en toe de grootste moeite om door de stroming te zwemmen, en gaat af en toe al zwemmend aan de lijn. Schitterend gewoon! Bij de camper teruggekomen is er inmiddels een kleine verzameling van mede wildkampeerders, waaronder Zwitsers, Duitsers en Oostenrijkers. We nemen een freddo en een cappuccino bij de naastgelegen taverne en verder nemen we ons gemak. Een prachtige plek om de laatste nacht in Griekenland te verbrengen.

Grijs water dumpen op Lefkas

De Nekromanteion van Acheron

Terwijl wij afdalen in het dodenrijk bewaakt Abby de bus, zo vinden we haar bij terugkomst

In de Acherontas, het weer is inmiddels gelukkig een heel stuk beter geworden

Onze mooie plek aan de rivier

Glyki aan de Acheron, Griekenland 10-05-2019

20.15 uur - 21 graden

Luifelzicht: