In Imst was het mistig en behoorlijk fris bij het opstaan. Na ontbijt de boel klaar voor vertrek en op naar Italia. We rijden tolvrij naar Landeck en dan over de Reschenpass. Daar wordt deels aan de weg gewerkt en we rijden een kilometer of 15 via de Zwitserse kant van het dal. Prachtige weg, en langzaam komt het zonnetje er steeds meer bij. Eenmaal bovenaan de Reschenpass schijnt de zon volop. We stoppen aan de Reschensee in het nieuwe dorpje Graun. Het oorspronkelijke dorp bevindt zich op de bodem van dit meer. Door de bouw van een stuwdam voor elektriciteitsopwekking tussen 1948 en 1950 kwam het dorp in het stuwmeer onder water te staan. Alle gebouwen werden daarbij gesloopt, alleen de kerktoren werd behouden en is nu een stille getuige van het oude dorp. De Reschenpass zelf was al voor de Romeinse tijd als bergpad de verbinding tussen het noordelijke Inntal en de zuidelijke Vinschgau. Tijdens de Romeinse tijd werd deze
via Claudia Augusta de belangrijkste verkeersader naar het noorden. Na de pas komen we langs de uitgestrekte boomgaarden van de Vinschgau. Letterlijk elke vrije meter is hier in gebruik bij de fruittelers. Ons doel was Merano alwaar een camperplaats in de bovenstad moet zijn. Als wij er aankomen is deze bijna vol maar alles staat er zo hutje-mutje dat we meteen rechtsomkeert maken. Ons oog is gevallen op een camperplaats onder aan de Timmelsjoch, voorbij het gehucht Moos im Passeiertal. Voorbij Moos ga je flink omhoog een nauw dal in. Mijn Sigic navigatie stuurt me een nog steiler weggetje op dat steeds smaller wordt. Met talloze haarspeldbochten en geen ruimte om uit te wijken rijden we tussen de landerijen en over boeren-erven. De afgronden zijn diep en steil en langzaam komt er wat zweet in onbestemde plekken te staan😉. Uiteraard komen we toch een auto(tje) tegen met daarin twee oudere dames die niet van plan zijn achteruit te rijden. Patstelling... enfin de bus in z’n achteruit en een meter of 20 terug naar beneden alwaar het kleine autotje er net naast past, als we de spiegels inklappen. Ze zijn er langs. Nu wij nog omhoog. Het is hier zo steil dat ik de camper niet meer in beweging krijg en dus laten we hem eerst nog een stukje uitrollen naar beneden. Dan lukt het wel en een kilometer of 2 verder, en een kilo of 2 lichter komen we weer aan de eigenlijke hoofdweg. Drie keer raden waar die Sigic navigatie heengaat😤. De camperplaats is met zorg aangelegd en ziet er keurig uit. Mooie ruime plaatsen, schitterend en schoon sanitair, broodjesservice voor morgenochtend, en er staan met ons erbij maar 5 campers waar plek is voor 40. We maken een hele mooie wandeling langs de aangrenzende rivier en zitten daarna heerlijk in het zonnetje bij ons rijdende huis. Een dag met een gouden randje..