Onze Tsjechische buren raakten ‘m aardig gisteravond en ergens rond elf uur werd op onze deur geklopt. Één van hen stond met een blikje bier en een peuk voor de deur met de mededeling “I have a gift for you, you have a gift for me?” Ik heb ‘m vriendelijk bedankt en deed de deur weer dicht. Hij bleef buiten voor de deur nog een beetje staan mokken maar de beste oplossing is in het sop gaar laten koken en na enkele minuten droop ‘ie af. Al met al een onwelkom eind van de avond. Eenmaal te kooi hoorden we ze nog lang rondscharrelen maar na twaalven ging met een rotklap de schuifdeur van het busje dicht en toen wij vanochtend op pad gingen lagen zij nog in coma😉.
Op pad maar weer, mooi weer en via een leuke route met pittige stijgingen tot 24 procent in Steiermark aangekomen. De herfstkleuren zijn al supermooi, zeker met het zonnetje erop. We rijden naar Ramsau am Dachstein via pittoreske weggetjes. De mist regeert hier opeens en het Dachstein massief is niet te ontwaren. Tot we bij de tolweg naar het bergstation komen, waar wonderbaarlijk alle mist en bewolking weg zijn. We smijten er twintig euro “maut” tegenaan en tuffen naar boven. De weg hadden ze voor die centjes trouwens wel iets beter mogen onderhouden, ‘t was een behoorlijk gehobbel- en bobbel. Op de enorme parking bij het bergstation is het al behoorlijk druk maar wij krijgen met de bus een plekje vooraan toegewezen. We kijken eens rond en zien mensenmassa’s zich verdringen om de kabelbaan naar de top van het Dachstein-massief te nemen. Je kunt daar de gletsjer zien en voor de waaghalzen een tuibrug overlopen die bij een “brug in het niets” aankomt. De drukte is aan ons niet besteedt. We zien een bordje waarop een wandelroute naar de Dachstein Sudwand Hutte staat aangegeven met 40 minuten “gehzeit”. Dat lijkt ons leuker dan in een volgepakte kabelbaan. Aldus nemen we de benenwagen en lopen een werkelijk schitterende bergroute naar de Hutte. Daar laten we ons de Kaiserschmarrn en Brettljause goed smaken. Gesterkt door verse Buttermilch aanvaarden we de terugweg. De uitzichten/panorama’s zijn bijzonder en het weer zit ook wel heel erg mee. Genieten pur sang! Abby hobbelt vrolijk mee en maakt met iedereen vrienden. We waren trouwens wel iets langer onderweg dan die 40 minuten heen plus 40 terug maar het was bijzonder welbesteed! Terug bij de bus bekijken we onze volgende overnachtingsmogelijkheden. Morgen willen we ijsgrotten bezoeken en daar in de buurt, bij het plaatsje Werfen, zou een camping zijn. Als we daar langsrijden blijkt van een camping geen sprake. Er staat hoegenaamd niets aangegeven. De camper contact app biedt weer raad en een kilometer of 12 verderop moet een camperplaats bij een zwembad zijn. Daar staan we nu, in Golling an der Salzach. Prima plek met dit keer Oostenrijkse bejaarde buren dus we hopen verschoond te blijven van dronkemansgelal😉