Vandaag nemen we afscheid van Setthorns campsite en rijden we met de camper een flink stuk door het mooie New Forest, dat zeker bij ons lijstje favorieten wordt toegevoegd. Het eerste doel is het Blackwater Arboretum, een stuk New Forest waar ooit Amerikaanse Sequoia’s zijn geplant. Op naar de Tall Trees. Maarrrr, vandaag is zoals we al wisten de dag van de marathon hier, en U raadt het natuurlijk al, de weg naar de Tall Trees is vandaag afgesloten. OK, nieuw plan. We zetten koers naar West Lulworth, waar de Lulworth Cove, een natuurlijke inham in de rotsen, en de Durdle Door, een rotsbrug aan de kust, bezocht kunnen worden. Het laatste stuk is echt prachtig en Lulworth is een uitermate Engels dorpje, met cottages en rieten daken. Dan doemt voor ons een immense parkeerplaats op, en zien we vanaf die parkeerplaats honderden mensen moeizaam het steile pad naar het uitzichtpunt van Durdle Door op zwoegen. Het ziet bijna zwart van het volk. Eerst parkeren. Er is een stukje speciaal voor oversized vehicles en daar passen we mooi in. OK, next, parkeerautomaat. We hebben tenslotte muntjes op zak! Een groot bord leert ons dat hier per app afgerekend moet worden. Daar sta je dan met je muntjes. De app downloaden gaat met de nodige hickups, het registreren van een account is nog lastiger. Na een stief kwartiertje komt het moment van afrekenen; £ 20,90! Maar da’s dan wel goed tot morgenochtend 08.00, andere opties zijn er niet. We zouden hier kunnen overnachten, maar de plek is zo enorm scheef dat we die camper nooit met de oprijblokken een klein beetje recht zouden krijgen. Da’ benne leuke ding’n voor de mens’n. Je lacht je toch tebarst’n. Alle drukte hier erbij genomen, kijken we elkaar maar weer eens aan en verzuchten “maar doar heb’n wie ‘t volgende op gevond’n”; we zetten een bak troost en plotten koers naar het gehucht Eype, waar een mooie camping bovenop de kliffen van de Jurassic Coast is, met net zulke mooie uitzichten als hier.

Abby kiest het ruime sop

Camping Highland’s End dus, we waren hier lang geleden (15 jaar?) met onze caravan, en onze dochter Patty. Er is gelukkig plaats, maar alleen op de duurste hard standing pitches. We staan mooi (en recht) en na de lunch lopen we via de kliffen naar beneden, naar het strand van Eype. Het is een kiezelstrand en het ligt redelijk vol met badgasten. We zwoegen wat door de kiezels een stuk verder, waar het wat rustiger is en Abby te water kan. Het is bloedverziekend heet, en we wensten dat we zelf ook badkleding hadden meegenomen. Maar ja, wie denkt daaraan als je naar Engeland gaat? Het wordt er niet koeler op als we de kliffen weer moeten bestijgen. Maar de uitzichten vergoeden veel, zo niet alles. Wat is de kust hier mooi. Hoogtevrees moet je niet hebben, want bij de (af en toe ook afbrokkelende) kliffen staat alleen een bordje te vermelden dat ‘t dangerous is. We hadden ons een beetje gefocust op een diner bij Martin’s bar & restaurant op de camping, maar… op een dag als deze kan die natuurlijk op zondagavond alleen maar voor drankjes geopend zijn😂. Gelukkig hebben we altijd wat in de vriezer. Na de maaltijd maak ik nog een rondje met Abby. Plots wordt het enorm mistig en verdwijnt, als ik nog eens langs de kliffen loop, de camping onder een grijze deken. Het kan verkeren, met het weer in Engeland! Vanavond eens kijken of we een stukje Nederlands elftal kunnen ontvangen. Cross Fingers, want het is niet onze dag🤪.