Weer zo’n dag met een gouwen randje... alle bewolking is overnacht weggewaaid en alhoewel fris ‘s ochtends vroeg ziet het weer er veelbelovend uit. ‘T is zondag dus ontbijten we uiteraard met een eitje😀. Daarna lopend op weg naar het station van de Schafbergbahn dat hier op 10 minuten van de camping in het dorp ligt. Benieuwd of we meekunnen... We boffen want we kunnen met de eerstvolgende trein mee omhoog naar de Schafberg. Dit lijntje is Oostenrijk’s steilste tandradbaantje dat een maximale steiging van 26% heeft. De lijn werd in 1893 al aangelegd. Er wordt ook nog met stoomloc’s gereden maar onze trein wordt aangestuurd door een diesel-elektrische loc. De pret van het ritje van 40 minuten naar de top op 1732 meter hoogte is er niet minder om. Voor Abby jammer, want ze moet haar muilkorf om. Gedeelde smart want wij onze mondkapjes. Ondanks de aanwijzing beneden dat de treinen met slechts 70% bezetting rijden lijkt onze coupe compleet volgestouwd. Van het eindstation is het een klein stukje omhoog naar de bergtop waar het oudste berghotel-restaurant van Oostenrijk staat, gebouwd in 1862, dus nog ver voor de aanleg van de tandradbaan. Ze serveren er een prima capucino en we nemen er meteen maar een topfenstrudel met vanille saus bij. Lunch is binnen😉. We lopen wat rond op de top en maken (teveel) foto’s. Met respekt bekijken we de dappere dodo’s die hier met een parachute de berg afrennen om vervolgens naar beneden te zweven. De uitzichten rondom zijn panoramisch, en wat dat betreft hebben we het weer mee. De rit naar beneden duurt uiteraard net zo lang maar nu hadden we de mazzel dat we met een ingelaste rit meekonden en hadden we twee banken privé. In het dorp slaan we in plaats van rechtsaf richting camping eerst linksaf de boulevard op en het centrum van St. Wolfgang in. Eline scoort er nog wat leuks en we zien inderdaad hotel Im Weissen Rossl dat overigens zo rood is als een biet. Er staat een grote en indrukwekkend mooie kerk waarvan we het interieur om de beurt bewonderen. Terug bij ons tweede huis is het nog steeds heerlijk weer en kunnen we nog lang buiten genieten. Op de camping is het een komen en gaan van nieuwe en oude gasten. De redelijk chagrijnige gastvrouw en -heer hebben het er maar druk mee. Het is allemaal wat typisch (over)geregeld hier. Dat begon bij aankomst al met een dubbel A4 vol met regels die je aan de receptie moet lezen en bevestigen dat je er aan zult voldoen... Je betaalt al een redelijke hoofdprijs en moet dan nog muntjes kopen om te douchen. Dat doen we dus in de camper. Op het toilet staat aangegeven dat je toiletbezoek zoveel mogelijk in je eigen camper of caravan moet doen. Water vullen en dumpen is achter slot en grendel en als je korter dan drie nachten staat kosten beide euro 2,50. Af en toe vullen we wat water met de gieter bij. De wifi code moet ik nog steeds krijgen maar ik verwacht dat deze niet gratis is dus gebruiken we ons eigen 4G tegoed. Al met al een beetje “engig” - morgen gaan we maar eens verkassen😉. Jammer want de plek zelf is prachtig en de ligging vlakbij het dorpje ook.