We worden wakker in een inmiddels droog Golling. Wat heeft het vannacht geregend... Gisteravond hebben we online kaarten gekocht voor Eisriesenwelt in Werfen. Dit is een ijsgrottenstelsel in het Tennen gebergte en is met 42 kilometer lengte de grootste ijsgrot ter wereld. We hebben maar een klein half uurtje te rijden en we zijn ruim op tijd voor de door ons vastgelegde tijd van 10.00 uur. Op de internet site word je redelijk afgeraden om met de camper naar de parkeerplaats halverwege de berg te rijden. Beneden in Werfen kun je parkeren en dan met een shuttlebus naar de ingang. Maar wij zijn niet voor een kleintje vervaard en nemen gewoon de weg omhoog naar de parking. Prima te doen, het gaat alleen niet zo snel want het weggetje is best steil en soms kunnen we alleen in z’n 1 omhoog. De busparking biedt nog ruimte zat en daar moeten we dan Abby in de camper achterlaten. Ze mag weliswaar mee maar gezien het feit dat je een totaal van 1400 traptreden omhoog en naar beneden moet, doen we haar dat maar niet aan. Ze jankt nog even totdat we uit zicht zijn en legt zich er dan letterlijk bij neer. Aan de ingang kunnen we onze starttijd vervroegen en we mogen direkt omhoog. Jawel, het gaat hier nog verder omhoog. Eerst een 20 minuten te voet, dan 4 minuten met een kabelbaan en dan nog eens 20 minuten naar de ingang van de grot, ook omhoog. Onze kuiten zijn al redelijk aangeslagen voordat we iets hebben gezien. We zien namelijk helemaal niets. Vanaf de parking tot aan de grot bevinden we ons in de mist... en regen, plus op het allerlaatste stukkie ook sneeuw. Bij de grot ingang wordt een groep van ongeveer 20 personen gevormd en krijgen we een olielamp mee. Binnen is het pikdonker en zo kun je tenminste zien waar je loopt.. Wij sluiten als laatste aan en de groep zet er best de sokken in zodat wij meestal de rode lantaarndragers zijn. De ijsformaties zijn behoorlijk indrukwekkend om te zien. Zo af en toe stopt de gids en verlicht hij de
omgeving met een brandend fosforescerend touw. Doordat we meestal als laatste aansluiten is de uitleg vaak niet te volgen. Heel indrukwekkend maar het is wel jammer dat de groepen er in hoog tempo doorheen worden geloodst. Overigens is slechts de eerste kilometer “ver-ijst” en voor publiek toegankelijk. De grot werd in 1879 ontdekt. De ijssculpturen worden met name door de wind gevormd en veranderen dus ook met regelmaat. Ijsmassa’s groeien aan en slinken weer. Op sommige stukken is het ijs tientallen meters dik. Hier en daar zien we ook stukken hout van oude traptredes in het ijs verborgen. De routes worden dus ook regelmatig aangepast. Heel bijzonder om mee te maken en de vermoeienissen zeker waard! Aan de uitgang is het inmiddels wat opgeklaard en we leggen dezelfde route weer naar de parking af waar Abby ons blij begroet. In een naburig dorp doen we wat boodschappen bij een Lidl en dan koersen we naar Kaprun. Daar is een “klamm” ofwel kloof waar water via watervalletjes doorheen stroomt en die willen we morgen bezoeken. De camping waar Mandy & Elco een paar weken terug stonden is helaas dicht en de dichtstbijzijnde campings zijn in Zell am See. Daar heeft Seecamp plaats en we staan drie plekjes verder dan vorige week. Het restaurant hier serveerde een prima schnitzel dus gaan we nog maar eens op herhaling😉. De rest van de dag is het wisselvallig gebleven maar voor onze laatste dagen hier lijken de vooruitzichten gunstig!