De wind vannacht heeft alle wolken doen verdrijven, het is strakblauw, mooi! De Golf ziet er een stuk rustiger uit, en we gaan op pad in de richting van Patras. Daar nemen we de brug over de Golf van Korinthe, een knap stukje bouwkunst tegen een knap stukje tol.. We willen wat kilometers maken richting het Noorden en volgen nog een twintigtal kilometers de mooi aangelegde tolsnelweg in de richting van Preveza. Na Messolongi gaan we er af. Hier in de buurt liggen aan zee een groot aantal (zout)lagunes, en volgens een aantal bronnen op het internet, zouden hier flamingo’s en pelikanen te vinden moeten zijn. 

Gewapend met de redelijk gedetailleerde beschrijving van een Engelsman op een ornithologen forum, vangen we onze zoektocht aan. We komen redelijk makkelijk in de buurt van de lagunes. Het weggetje door dit laagland loopt eerst nog wel langs heel veel velden met nog meer olijfbomen, maar ook weer sinaasappel boomgaarden.

Deze herdershond heeft en neemt het wel heel makkelijk met welgeteld 1 te bewaken geit

Dit soort kapelletjes kom je hier met grote regelmaat langs alle wegen tegen, de 1 wat mooier dan de ander, de 1 wat nieuwer ook dan de ander, in alle soorten en maten

Je ziet het bouwland langzaam veranderen in onbruikbaar zilt en niet te bewerken grond. Al snel komen we de eerste vogels tegen, witte reigers. We rijden nu dwars door de lagunes en zien (heel in de verte) ook een eenzame flamingo staan. Altijd gedacht dat die vogels alleen in grote groepen bij elkaar stonden. Aan het eind van het weggetje komen we aan een strandje waar de koeien onder de nog niet in gebruik zijnde parasolletjes liggen te chillen.

We hadden een stukje terug een grindpad gezien dat een stuk de lagunes inliep, en dus keren we terug. We zien in de verte nu een groep flamingo’s staan, en er loopt zowaar een paadje over een dijkje die kant op. Er liggen hier trouwens mega-veel patroonhulzen, er zal dus aardig wat (gevogelte?) geschoten worden. Aan het begin van onze hike komen we langs een aantal stukken dode koe. Abby vindt het natuurlijk prachtig maar is er met stemverheffing gelukkig van te weerhouden het kadaver wat beter te onderzoeken. Ze heeft al wel het brakke water ontdekt en binnen no time ziet ze er niet meer uit. Er zwemt trouwens een keur aan vissen in alle formaten door het kanaaltje langs de dijk waarop we lopen. Op enig moment zien we Abby voor ons geheel verschrikt opspringen. Wat heeft ze gezien? We dachten allebei aan een slang, maar het blijkt een (blazende) landschildpad te zijn. We kijken er al die tijd in Griekenland al naar uit, want hadden gelezen dat ze hier best veel voorkomen. Gelukkig hebben we er nu eentje van dichtbij gezien. Abby heeft er nog schrik van. We komen nu dichtbij de flamingo’s. Het is een groepje van een stuk of veertien vogels en we kunnen ze mooi observeren.

Onze eerste pelikaan

En Stoffel, die Abby zo’n angst aanjoeg

We lunchen tussen de lagunes en vangen dan de terugtocht uit dit mooie gebied aan. Voor wie er ooit eens in de buurt is; vanuit het dorpje Neo Chorion net voor het tankstation van Jet Oil links aanhouden (richting Louros) en dan vervolgens de weg volgen die het kanaaltje aan de rechterkant heeft. Tot aan de eerste grote afslag links, hier staan een aantal strandtenten aangeduid en een visfabriekje. Deze weg helemaal tot het eind volgen, dan rechtsaf. Een kilometer of wat verder zit er een vreemde kronkel in de weg die verder voert tot aan het strand van Louros. Langs deze hele weg links en rechts lagunes met wandel mogelijkheden.

Op de terugweg komen we nog een zee-otter tegen, helaas ben ik net te laat met het stoppen van de bus en een stukje achteruit te rijden, de otter is al verder de lagune op en is eigenlijk niet meer goed te fotograferen. Een stukje verderop kwamen we de mooierd hierboven tegen, we dachten aan een havik, maar zijn geen experts en dagen diegene die het echt weet uit ons te melden welke vogel dit was.

We rijden een wederom mooie kustweg en komen in Astakos, waar de foto hierboven is genomen. Vanuit hier kun je met een ferry naar Kefalonia oversteken. Daar waren Patty en Ozan een paar jaar geleden eens op vakantie. Als er een boot gaat, en de prijs is redelijk, dachten we daar misschien een kijkje te nemen. Niemand in het dorp weet of en wanneer er een veerboot gaat vandaag. Er is een kantoortje van de veerdienst, maar dat is hermetisch afgesloten. Er is wel een code die we scannen om op de website te kijken. De dienstregeling laat de afvaarten in 2018 zien en wel van juni tot en met oktober. Zo komen we er dus niet achter, en blijven we bij ons oorspronkelijke plan om richting het eilandje Lefkas of Lefkada te rijden en daar eens te kijken. We volgen de nog steeds prachtige kustweg en komen aan het eind van de middag op Lefkas aan. Er is een smalle doorgang tussen het vasteland en dit eilandje, en die is per brug te nemen. We vinden een camping net onder Lefkas dorp met de aanlokkelijke naam Kariotes Beach. Vreemd want de camping ligt rechts van de weg en de zee links, en dan zo te zien nog een aardig end verder. Desgevraagd wordt ons de weg richting strand gewezen; zo’n 500 meter lopen tot aan de kruising en dan links. OK, geen beachcamping dus. Er is wel WiFi en we willen graag Ajax zien spelen en dus installeren we ons en nemen ons gemak in het zonnetje. Voor de maaltijd lopen we dan de bewuste 500 meter, die eerder een kilometer zijn en dan nog wel een kilometer richting het keienstrandje. Maar wel een goeie uitlaat-plek. We willen morgen Lefkas wat verder gaan ontdekken, daarover dus meer. Voor nu: Go Ajax!

Lefkas, Griekenland 08-05-2019

21.00 uur - 21 graden

luifelzicht; een gewone camping-plaats met bomen voor naast en achter ons