Wat doen we zoal ‘s avonds in onze rijdende hut? We leggen een kaartje, een potje triominos, een spelletje yathzee en/of we kijken een stukje Netflix serie verder, onder het genot van een lokaal wijntje en een borrelhapje. Abby komt de avond met name slapend door, en al haar ledematen zijn dan regelmatig in heftige beweging, alsof ze de inspanningen van de dag herbeleeft. Ze ligt op haar eigenste bedje in de camper, riant. Vanochtend wezen dauwtrappen samen met de hond. Je kunt hier mooie wandelingen maken, je loopt zo het bos in. Ik zie de zon boven de Patscherkofel uitkomen, de huisberg van Igls en Lans waar ik als kind vaak op vakantie was. Leuk om daar weer in de buurt te zijn. Op de camping verkopen ze verse Semmel en Kurbiskernelbrot, bruine broodjes met pompoenpitten. We ontbijten vandaag zeer op het gemak en hebben nergens haast mee. De douches op deze camping aan de Natterer See zijn van een klasse apart. Meer een soort wellness instituut... dus douchen we maar eens uitgebreid. We lummelen de ochtend door en ik probeer de rechterkoplamp van de bus te vervangen. Helaas heb ik niet de juiste lamp. Tussen de middag geven we dan toch maar eens gas en rijden eerst via de autobahn naar Imst. Daar vond ik een Ford garage en scoren we de juiste gloeilamp. Het inbouwen is een fluitje van een cent en we vervolgen onze route via de Fernpass naar Reutte dat we als einddoel vandaag hebben gedacht. De camping daar is niet al te ver van de duitse grens en omdat we worden geacht niet in Duitsland te overnachten leek ons dat een goed beginpunt voor de thuisreis. Helaas, alhoewel de camping nog “open” is, zit er niemand in het kantoortje. De slagboom ook dicht. Er zit een belletje waarme we verbinding met de baas krijgen. Die zit “oben” (geen idee waar dat mag zijn) en is niet van plan om voor morgenochtend negen uur aanwezig te zijn. Tsja, dan hoop ik al een stukje Duitsland in te zijn. Gemiste kans dus maar! De campercontact app doet weer goeie zaken. Een kilometer of 9 verderop in het Lechtal moet een 365 dagen geopende camping zijn. We draaien er van de doorgaande weg af en bereiken het piepkleine gehucht Rieden. Na het Gasthof en het eveneens piepkleine kerkje staan we voor de deur van de camping. Die deur is ook dicht maar na telefonische melding komt de camping-dame eraan en wijst ons onze plek. We zijn de enige gasten vannacht. De camping-heer komt ook buurten en promoot z’n camping alvast voor de winter. Wijst ons op de geneugten van het lokale Gasthof waar we door hem een plekje laten reserveren voor half zeven en beveelt ons een wandeling langs de Riedener See aan. Die maken we na de koffie en het is inderdaad pittoresk. Prachtig helder water met alle herfstkleuren eromheen! Later keer ik nog even terug zonder hond maar met de drone om daar verder nog eens mee te oefenen. Het diner in Gasthof Kreuz wordt een waardige vakantie afsluiting. Hier vinden we dan eindelijk de echte Wiener (kalfs) Schnitzel en wat smaakt ‘ie super. Erbij een lekkere kartoffel-gurken salat en de toetjes waren ook niet te versmaden. Een aanrader voor wie hier eens in de buurt is. Er valt hier kwa wandelen zo te zien ook veel te ontdekken dus we gaan hier nog wel eens terugkomen. Het was trouwens ook nog lekker weer vandaag, de hele dag buiten met temperaturen tussen 18 en 20 graden. Waarschijnlijk de laatste “buitenzitdag” dit jaar. Hier verwacht men volgende week sneeuw. De avond is gevallen en we denken in het naburige bos een hert te horen burlen, best apart!