Vanochtend rond schema-tijd om 07.15 uur geland op Auckland Airport (kwart over zeven vrijdagavond in Nederland). De vlucht vanuit Hongkong ging voorspoedig, en we hebben af en toe wat kunnen slapen. Maar na anderhalve/twee nachten te missen begint de vermoeidheid toch wat toe te slaan en hebben we allebei wel zin in een douche en misschien een kleine siesta van een uurtje (we proberen meteen in het ritme van hier te komen). De aankomst-check is uitgebreid en hier en daar staan redelijk lange wachtrijen en wij uiteraard in de verkeerde rij.. De hiking schoenen worden gecontroleerd en uiteindelijk gaat alles nog eens door een X-Ray maar dan kunnen we bij Hertz de sleutels van onze 6 cylinder Ford Falcon ophalen en gaan we op zoek naar de Pacific Coast Highway richting Coromandel en Whitianga, onze eerste overnachtingsplek. Eerst rijden we natuurlijk een beetje verkeerd c.q. een eindje om, maar uiteindelijk vinden we de ‘highway’ (een provinciale weg waarop toevallig ook het onderdeel fietsen van de lokale triathlon plaatsvindt) en tuffen we via een schitterende kustweg, langs Miranda Hot Beach (..) en Thames richting het Coromandel schiereiland.
Wat een overweldigende natuur hier, kilometers lange kuststroken met heuvelland, afgewisseld door graasland met koeien en natuurlijk schapen en dan rijden we Coromandel Forest Park in, een tropisch regenwoud met overal gigantische varens (bomen), palmen, te gek voor woorden.
Je want je in Jurassic Park en denk dat om de hoek een kleptomanus rex komt zaaien.. (maar, nog niet gezien voor zover). Na een paar uur karren bereiken we Whitianga, een pareltje aan de Pacifische kust van Noordeiland Nieuw Zeeland, waar we de komende 2 nachten in de Aotearoalodge slapen.
Slapen doen we meteen na een douche alvast maar even, want we vallen nu echt ‘om’. Na de schoonheidsslaap rijden we een stukje richting het plaatsje Coromandel via de ‘309’ ofwel een onvervalste grindweg (dirtroad) door de bergen en het tropisch woud naar een verzameling Kauri bomen die hier nog (zeldzaam nadat ze door de europeanen in de 18e-19e eeuw en-masse warden gekapt) hier en daar voorkomen. Wat een magnifiek gezicht, deze op twee na grootste bomen ter wereld. We waren er allebei stil van!
Daana terug naar Whitianga en een boodschapje gedaan, koffie gezet en gedronken op ons terras voor de kamer in een heerlijk zonnetje, en nu vanavond verder een beetje webloggen en foto’s bekijken, en straks een gat in de nacht slapen! Eerst nog even skypen met de girlz thuis in Vlaardingen dus we zijn weer helemaal bij. Erg leuk is dat!
P.S. het weer is gewoon fantastisch: tussen de 23-25 graden en dus gewoon meteen in de korte broek en korte mouwen!
Reactie plaatsen
Reacties