donderdag,
redelijk vroeg uit de veren (maar we zijn toch elke dag voor zevenen wakker..) en in de auto voor een van de langste ritten deze reis, vanaf Taupo (centraal in Noordereiland) naar Lake Ferry helemaal aan de zuidkust. De route voert over de zogenaamde Desert Road, ten oosten van de drie vulkanen, die helaas ook vandaag bijna helemaal onder de wolken verdwijnen. De route is wel spectaculair, een gigantisch doods gebied, niet echt een woestijn maar het komt in de buurt.
Daarna midden door het eiland naar het zuiden. Bij Bruce Mountain maken we een stop voor het National Wildlife Center, waar bedreigde diersoorten, met name vogels, te zien zouden zijn. Een kaartjesverkoper die ruikt alsof ‘ie thuis geen douche heeft, een half uur wachten op een bakkie koffie in het café, en de toon is gezet… in het park achter de centrale ontvangstruimte zijn diverse volieres opgezet met daarin het gevogelte, althans, volgens de bordjes want in 9 van de 10 gevallen is er geen vogel in te bekennen. En we hebben echt goed rondgekeken… Een aanrader volgens onze riekende receptionist waren de zeldzame Blue Ducks, zo zeldzaam zelfs dat ze hier gevlogen waren, geen spoor van te bekennen… Er was ook een kiwi-house en wij vermoedden het ergste m.a.w. geen kiwi te zien maar werden uiteindelijk toch verrast oog in oog te staan met een kiwi in het nachtverblijf. Dat maakte de 15 dollars entreeprijs nog enigszins acceptabel, voor de rest; bagger, overslaan, niet naar toe gaan!
Ook nog gestopt bij Aotearoa Stonehenge waar we werden verwelkomd door heks pierlala die meende Eline al eens ontmoet te hebben. De ontvangstruimte was gratis toegankelijk en wilde je naar het modern opgezette Stonehenge (een soort moderne replica van het origineel maar dan veel kleiner) moest je entrée betalen. De heks werkte zo op onze zenuwen dat we rechtsomkeert hebben gemaakt…
Op naar Lake Ferry waar we vannacht verblijven in een holiday resort, een soort mini-camping met enkele kamers annex vakantiehuisjes. We hebben enorm de ruimte, een keuken, zitkamer en bedden voor een weeshuis. In de lokale drugstore hebben we wat inkopen gedaan en we bedruipen ons hier zelf kwa eten koken en ontbijtje maken.
Voor een hopenlijk spectaculaire zonsondergang rijden we nog naar Cape Palliser. Dit stond eigenlijk voor morgen op het programma, maar dan doen we het gewoon nog een keer. Helemaal aan het eind van de wereld volgens Tristan, die ons dit plekje heeft aangeraden (bedankt daarvoor!) komen we kolonies pelsrobben tegen, zomaar, aan het strand en op de rotsen liggen er ontelbaar veel.
De camera en speciaal de tele-lens heeft overuren gemaakt. Overweldigend om die beesten in het wild te zien, en je kunt er nog dichtbij komen ook. Niet te dichtbij, dan gaan ze loeien en laten ze hun tanden zien, maar toch, je loopt er gewoon tussendoor. De zonsondergang was inderdaad spectaculair met heel veel verschillende tinten en in de verte een blik op de bergen van het Zuidereiland. Al met al weer een dag met onvergetelijke momenten!
Op thuisfront alles ook OK, Benno heeft een tweede anabole injectie gehad en hobbelt volgens de meiden nog best mee. Gelukkig maar.
Morgen op herhaling naar Cape Palliser. Internet verbinding hebben we hier niet, evenmin mobiel bereik, dus dit bericht en verder kontakt zal moeten wachten tot we weer in de bewoonde wereld zijn.
vrijdag,
zitten inmiddels in Plimmerton in de Moana Lodge bij Tristan & Yoko. Internetverbinding is weer tot stand gekomen, en werk dus het weblog maar voor twee dagen tegelijk bij.
vanochtend een fikse hike gedaan, onderweg naar Cape Palliser, naar de Putangirua Pinnacles die bekend zijn geworden van Lord of the Rings (Dimholt). Een flinke wandeling, maar de moeite waard. Weer zo'n overweldigend gezicht!
Daarna doorgereden naar 'the end of the world' Cape Palliser en het lighthouse. Nog veel meer foto's van de pelsrobben die hier met zovelen liggen te zonnen of in het water aan het spelen zijn. Fantastisch weer trouwens vandaag, tot 25 graden aan toe. Die pelsrobben hier hebben echt ons hart gestolen, wat magnifiek is het om aan het strand of op de rotsen te zitten en op enkele meters die schitterende beesten te hebben!
Vanmiddag naar Plimmerton gereden en Tristan en Yoko ontmoet. Alsof we Tristan gisteren nog zagen, zo voelde het aan, we hebben lekker bijgepraat en de Moana Lodge bekeken. We hebben een schitterende kamer met zicht op zee en het ziet er allemaal erg leuk uit. Tristan had gereserveerd in het restaurant aan de haven hier tegenover en daar hebben we heerlijk gegeten en een flesje Nieuw Zeelandse witte wijn soldaat gemaakt. Ontzettend leuk om op zo'n afstand weer ineens een bekend gezicht te zien! Tristan & Yoko hebben het hier prima in Nieuw Zeeland. Binnenkort komt een eind aan hun kontrakt in de Moana Lodge en verhuizen ze iets noordelijker om een nieuwe start te maken als managersechtpaar van een backpackers lodge aan de kust, voorlopig voor onbepaalde tijd.
Na een voortreffelijk etentje hebben we met een kaasplankje en nog een flesje wat afgezakt in de Moana Lodge en nog verder bijgepraat. Erg leuk om Tristan weer te zien, en ook om Yoko te ontmoeten. Morgen gaan we met Tristan op pad naar Wellington.
De wind bulder hier om de Lodge zo aan de kust en met behulp van wat glaasjes Cabernet Sauvignon zal de slaap zo wel komen.
Reactie plaatsen
Reacties