Yeah, pas om half zeven wakker! A beautiful day, buiten ontbijten en verder op pad door Joshua Tree National Park. Eerst de zuidkant opgereden, waar we bloeiende bomen en de Cholla Cactus Garden hebben bezocht. Ook de cholla’s staan nog in bloei, wat dat betreft boffen we met dit jaargetijde. Uiteindelijk rijden we via de noordelijke ingang het park weer uit en bezoeken nog het Visitor Center, waarachter een oase met Californische palmbomen ligt.
We tanken vol in Twenty Nine Palms en vertrekken in de richting van Grand Canyon. Waar we uitkomen, zien we wel. Het eerste deel van de rit is 90 miles lang en voert dwars door de Mojave Desert, zonder ook maar 1 huis tegen te komen naar Amboy, een gehucht van twee huizen en Roy’s Motel & Café aan de oude Route 66. We schieten hier in de buurt de highway weer op, die we vervolgens bij Needles verlaten. We steken de Colorado River over en belanden in Arizona, zetten meteen de klok een uur vooruit, dus hebben nu acht uur verschil met NL. Na een paar kilometer komen we weer op Route 66 en we maken een stop in Oatman, een oud mijnwerkersstadje, dat van 1910 tot 1942 furore maakte en waar veel geld werd verdiend met het winnen van goud. Tijdens WOII werden deze aktiviteiten gestaakt en raakte het stadje in verval. Hier lopen nog wilde ezels, waarvan de voorouders vroeger in de mijnen werden gebruikt. Het ziet er hier uit als een wild west stadje met allemaal winkels vol ouwe rommel en toeristen (route 66) kitsch. Tussen al die zooi ontdekken we oude exmplaren van Life Magazine en tikken er 1 uit 1948 op de kop, erg leuk..
Daarna zetten we koers richting Kingman, waar het de bedoeling was de nacht te verblijven. We rijden verder via Route 66 die hier over de Sitgreaves Pass gaat, een smalle bochtige weg door de bergen, leuk om te rijden met onze ‘heap’ (blij dat ‘ie ook bergversnellingen heeft).
Prachtige natuur, nog steeds woestijn en we zeggen tegen elkaar hoe wonderlijk het is dat je een dag aan het rijden bent alleen maar door woestijngebied… We zien trouwens met regelmaat treinen door het landschap trekken, waarvan de sleep uit zo'n 100 wagons bestaat, getrokken door 4 diesel locs, ook dat gaat hier van groot, groter, grootst..
Kingman is al snel bereikt (inmiddels na de oude pasweg weer via de highway) en het is nog vroeg, we besluiten verder te rijden naar Seligman. Daar aangekomen blijkt ook dit een Route 66 plaatsje te zijn. Allemaal oude auto’s en bikers, het kan ons niet echt bekoren. Een campground is er alleen achter een vervallen Drugstore, en de aanblik ervan bevalt niet, dus rijden we maar verder naar Williams, dat de gateway naar de Grand Canyon wordt genoemd. We doen er booschappen bij Safeway en eten bij Denny’s hetgeen erg tegenvalt, eten is deels niet warm meer en het is veel maar niet heel erg lekker. Een andere keer maar iets anders proberen. De campground van KOA (DE amerikaanse camping keten) ligt alvast een stukje op weg richting Grand Canyon, dus hoeven we morgen maar zo’n 50 miles te rijden. We installeren ons en sluiten alle apparaten weer op stroom aan. We hadden een paar dagen geen internet, en ook geen telefoon want na Joshua Tree bleek de batterij op te zijn, dus die wordt nu ook opgeladen. We zijn weer ‘in de lucht’. Wel voor even denk ik, want op de campground aan de southrim van Grand Canyon zijn ook geen voorzieningen. Tot later, grtz Eline & Wim
Ps trouwens erg lekker weer vandaag, de korte broek tevoorschijn en de airco in ons Fordje aan..
Reactie plaatsen
Reacties