4 april 2016

Gepubliceerd op 23 september 2018 om 15:04

Het was, zoals te verwachten viel, een gebroken nachtje. Om acht uur lokale tijd konden we de luiken niet meer openhouden, en vervolgens was ik om middernacht wakker en zo'n beetje elk uur daarna. Om half vijf vond ik het genoeg en ben gaan douchen. Eline volgde al snel en ruim op tijd waren we in de lobby voor het vertrek naar Middlebury. De bus was ook ruim op tijd en de vrouwelijke chauffeur had er flink de vaart in.

Aan boord van de bus allemaal andere camperhuurders, zowel duits als nederlands. In Middlebury dacht de chauffeur dat we bij een camperfabriek moesten zijn, maar El Monte regelt de distributie vanaf de KOA camping en dus stonden we eerst verkeerd. Het duurde even voordat de chauffeur het ermee eens was dat wij naar de KOA wilden maar uiteindelijk arriveerden we daar net na tien uur. We zijn in onze tweede staat, na Illinois nu in Indiana, en het is weer een uur later dan gisteren. De ontvangst van El Monte was nou niet echt om over naar huis te schrijven. Op kleuterschool-achtige
manier werd verteld wat er wel en niet mocht en kon, het kwam er eigenlijk op neer dat je koffie in
het KOA winkeltje kon krijgen, je koffers kon je in de laundry kwijt en verder kon je er niks, er
stonden geen stoeltjes, niets... Onze vertrektijd stond gepland op 13:30 en we zijn eerst eens iets gaan eten en een bak koffie gaan drinken bij de benzinepomp om de hoek. Na terugkomst op de camping hebben we de campers eens bekeken, allemaal C22's op een rijtje en er staan twee A class (bus)campers maar die staan op een aparte plek.

We gaan er dus vanuit een C22 mee te krijgen. We zijn toch al snel aan de beurt, en de papieren afhandeling gaat rap. We krijgen een begeleider mee naar buiten die op zoek gaat naar onze camper, en 'm niet kan vinden. Hij weer af naar binnen, en wat blijkt, we krijgen een A class buscamper mee, formaat buitencategorie, zeg maar type kermisklanten... Dat we maar met z'n tweeen zijn heeft er niks mee te maken, dit type moet naar L.A. dus die krijgen we mee. De uitleg binnen in de camper gaat ook in rap tempo en voor we het weten zijn we onderweg in dit enorme bakbeest. Maar het moet gezegd, het rijden valt eigenlijk 100 pct mee, je moet alleen even goed de bochten uitkienen en goed kijken bij naar rechts uitvoegen.

Achter het stuur voel ik een gelijkenis opkomen met Robert de Niro in "meet the Fockers"... we stoppen in Goshen bij een Walmart, waar we veel maar niet alles kunnen inslaan, Veel verse waar is er helaas niet. We besluiten naar Indianapolis te rijden, onze geplande stop voor de nacht, en dan daar maar te zien of we nog een lap vlees en wat brood kunnen scoren. Nog
voor Indianapolis komen we langs een boerenwinkel waar men Amish produkten verkoopt.

We slagen er prima voor ons node gemiste verse waar! Verder naar en door Indianapolis naar onze campground voor de nacht, Lake Haven. Het kantoor is al dicht bij aankomst om 18:30 en de camping vol, maar we krijgen met onze Troy (zo heet ie van de fabriek uit dus zo hebben we hen naar gedoopt voor de duur van deze reis) nog een plekje voor de nood naast de workshop, wel met stroom maar zonder water. Water mogen we ook nog niet innemen want de RV is "winterized" m.a.w. in de tanks zit antivries, en als er geen kans op nachtvorst meer is kun je hem "dewinterizen", maar dat zien we morgen wel. Troy staat op z'n plek, is volledig automatisch "geleveld" en de enorme slide-out
(over de hele lengte van de camper) is uitgeschoven. Het lijkt paleis het Loo wel van binnen. De kachel snort zo af en toe even aan, het was koud vandaag maar morgen gaan we zuidelijker en warmer hebben we begrepen!
Oh, foto's uploaden lukt niet, misschien later...

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.