Vertrek uit Torrey na een tankbeurt en dan een stukje herhaling van gisteren, de scenic highway 12, eerst naar Boulder. Bij de lange afdaling naar dit plaatsje vliegt net voor ons een enorme bald eagle op van langs de weg. Hij staat op foto echter zonder 400mm lens dus niet echt close-up. We stoppen even voor koffie bij het Anasazi museum maar dat hebben we gisteren al bezocht. Naast ons stopt een touringcar die z’n passagiers lost. We pikken een wifi-signaal op van de bus dus snel even nieuws scannen en whatsapp proberen te sturen. Met een beetje geluk kunnen we de laatste foto’s uploaden. Jammer maar helaas, de chauffeur zet de motor uit en de wifi is weg. Wij kiezen het hazepad en vervolgen onze American byway 12 in de richting van Escalante. Onderweg spotten we wederom hier en daar hertjes. Het is een mooie route door afwisselend landschap, van enorme bossen met berkenbomen tot kale rots formaties. Op een gegeven moment is de weg het enige bovenop een smalle canyon-richel. We stijgen en dalen en spotten opeens Kiwa Coffeehouse.
Hier had ik al wat over gelezen op andere reisblogs en volgens iedereen is de koffie hier prima. Zo gezegd zo gedaan, heerlijke koffie met ditto lemon en carrot cake. En in het zonnetje buiten met uitzicht over de canyon. Route 12 lonkt echter weer en we gaan verder op pad. We passeren allerlei onooglijk kleine dorpjes, vaak erg armoedig met veel leegstand en vervallen huizen. Vlakbij Bryce steekt er ineens een coyote over, we hebben de camera niet in de aanslag dus die kans is gemist, maar we hebben hem gezien! Zo leuk..
Bryce nadert en nu wordt het spannend of we een campingplekje kunnen vinden in het park. Gezien de drukte overal in de parken hebben we er onze vraagtekens bij. Buiten het park zijn wel veel commerciele campings maar de charme van in het park zelf kamperen mist dat allemaal. Bij de toegangspoorten worden we met onze annual pass doorgewoven na in ontvangstname van de parkfolder. We zien dat op beide campgrounds North en Sunset, nog plaats is. Eerst koers naar North campground, die ligt meteen aan de rand van de canyons. We vinden er een mooi plekkie midden in het bos tussen de pines.
De geur die hier hangt zou je in een blikkie willen doen en meenemen, bosgeur optima forma! Eerste loopje is naar het bezoekerscentrum hier vlakbij. We doen meteen het envelopje met kampeergeld in de sleuf bij de ingang. In het bezoekerscentrum zien we een film en lopen we door de exhibition. De winkel is enorm druk, evenals de parkeerplaatsen. Terug naar de campground en de stilte. We eten heerlijk buiten en besluiten vanmiddag de camper te laten staan en te gaan wandelen. We kiezen de Fairyland Loop Trail. Onze kampeerplek is bijna aan de rim van de canyon dus die is snel gevonden. Een prachtige wandeling met name heuvelaf brengt ons bij de Tower Bridge.
Bryce is een verzameling van meerdere canyons waarin door erosie torentjes van steen zijn ontstaan (hoodoos). Er zijn veel wandelingen die allemaal van de rim naar beneden en weer retour naar boven gaan. De Fairyland trail is echter een beetje te lang, we zouden na Tower Bridge nog zo’n 6 kilometer moeten stijgen en dan nog een dikke 2 kilometer langs de rim naar de camping. We kiezen ervoor om dezelfde route terug te lopen, die is ook heel indrukwekkend (en steil…).
Terug bij Minnie Winnie kunnen we weer buiten zitten en de pine-geuren opsnuiven. Eline zorgt voor een campermaaltje babi ketjap en daarna zetten we nog een keer koers naar de canyon rand om de zonsondergang te zien. Die gaat weliswaar niet boven de canyons onder maar de laatste zonnestralen raken de bovenste canyonrand en daarna is het blauwe uurtje ook heel mooi.
Met teveel foto’s vangen we de terugweg aan en al snel spotten we een paar muledeer in het bos. Bijna donker is het als we terug zijn en maar naar binnen gaan want het koelt hier goed af. De avond is enorm helder en het aantal sterren dat te zien is, niet te tellen.
Reactie plaatsen
Reacties