Over de dag van gisteren valt niet zo heel veel verheffends te zeggen. We bleven bij de camper aan de Natterer See. Welgeteld twee wandelingetjes met Abby en verder alleen maar in de relax-stand met een goed boek. Het was ook best warm en een beetje benauwd dus heel veel activiteit was ook niet op z’n plaats. We genoten verder nog maar eens van het fijne sanitair, en hebben zelfs Abby gewassen in de hondendouche. Die is weer mooi en fris, en een hoop overtollig haar kwijt. ‘s Avonds dineerden we in het aangrenzend See Restaurant. We hadden net een goeie tafel ingenomen en Abby eronder geïnstalleerd toen bleek dat we ook hier wel een “Impfungs” bewijs moesten laten zien. Op mijn melding aan de ober dat deze in de Wohnmobil lag, liet de beste man zich niet van de wijs brengen. Eline offerde zich op om het loopje naar de bus nog een keer te ondernemen en ik bestudeerde ondertussen de kaart. Klinkklare nonsens natuurlijk, want iedereen die ons een beetje kent weet waarschijnlijk wat er besteld zou worden. Ondertussen was Eline ook weer terug en kwam de ober het bewijsmateriaal in de vorm van ons gele boekje inspecteren. Geen flauw idee waar ‘ie iets moest vinden, maar de GGD stempels deden blijkbaar wonderen en er mocht besteld worden. Op Schnitzel-terrein was hier keuze tussen een “Schnitzel Wiener Art” (varkensvlees) of Wiener Schnitzel (kalfsvlees). Het werd natuurlijk de laatste. Vooraf ook genietend van een Aperol Spritz op het terras werd het een ontspannen avond.
Voor gisteravond was regen en onweer voorspeld, maar dat bleek er pas vanochtend vroeg om half zeven te zijn. Een blik naar buiten leerde me dat het niet snel over zou zijn. Abby werd op een holletje onder de paraplu uitgelaten. Tsja, om regen zaten we nou niet echt verlegen. We braken vlot op en togen onderweg naar Karinthië, waar we weergoden ons gunstiger gezind zouden moeten zijn. Op de Inntal snelweg kwam het regelmatig met bakken naar beneden, maar het verkeer reed gelukkig vlot door. We kozen voor de Felbertauern-route boven de route via de Brenner en Italië, die weliswaar iets korter is, maar ons wellicht weer PCR test verplichtingen zou brengen. De route voert via Kitzbuhel en Pass Thurn naar Mittersill in het volgende Bundesland, Salzburg. Daar spotten we een M-Preis om wat dagelijkse boodschappen in te slaan. Helaas is het halve dorp een grote bouwput en moeten we met de M-Preis in zicht een omleiding volgen, als gevolg waarvan we na 5 minuten omrijden in een file van een goed kwartier terecht komen, voordat we de parking van de winkel op kunnen rijden. Althans, zo leek het, want hier is alleen een parkeergarage die een maximale doorgangshoogte van 2,80 heeft, en onze bus is 3 meter hoog. Jippie, geen M-Preis. Aan de andere kant van de weg is er een Hofer winkel, die gewoon een Oostenrijkse Aldi blijkt te zijn. De nood wordt een deugd voor die paar dingen die we nodig hebben en daarna kunnen we onze route naar de Felbertauerntunnel vervolgen. Die ligt op goed 1600 meter hoogte en is dik 5 kilometer lang. Een staaltje onvervalste Oostenrijkse bouwkunde. Tol is 11 euro, dat dan weer wel. Aan de andere kant is het weer ook helemaal oké en bereiken we via Lienz het dal van de rivier de Drau. Halverwege dat dal kun je een kleine afsteker maken omhoog naar de Weissensee, Oostenrijks hoogst gelegen (950 meter) zwem-meer. Ook het meer waar de alternatieve Elfstedentocht op de schaats ‘s winters wordt verreden. We vinden een mooie stek op Seecamping Müller, bijna pal aan het meer. We staan er redelijk privé en op een paar passen van het water. Er is hier een mooi strandje en zelfs een apart stukje waar honden het water in mogen. Uiteraard moeten we hier kanoën! Het is al weer even geleden maar de boot is binnen no time opgeblazen en vaarklaar. We peddelen een heerlijk stuk op het meer en maken een stop tussen het riet en spotten hele mooie kleine groene visjes. Abby heeft ook de time of her life en ligt meer in dan naast het water. In de boot moet ze uiteraard binnenboord blijven, en dat valt nog niet altijd mee. We genieten volop! Er staat nog een stevige bries op de terugweg en moe maar voldaan ploffen we onder de luifel neer. We barbecueën wat kip voor een lekkere saté op de mini-skottel en maken nog een avondwandeling door het bos en langs de oever van de Weissensee. De (talloze) Duitse campers en caravans staan er een beetje stilletjes bij vanavond, hoe zou dat nou komen?
Reactie plaatsen
Reacties