De Tatzelwurm waterval
De dinsdag hadden we in de boeken staan om een groot deel van de Deutsche Alpenstrasse via de Schliersee en Tegernsee te rijden, zo ongeveer tot aan Garmisch Partenkirchen. Dat liep helaas iets anders, want door talrijke omleidingen vanwege wegwerkzaamheden hebben we alleen een klein stukje van de Schliersee gezien. De toegangsroute naar de Tegernsee was zo druk, dat we na een kwartier helemaal stil te hebben gestaan, zijn omgedraaid en via Bad Tolz een andere route hebben gekozen. Het eerste deel na Reit im Winkl was best mooi, een klein stukje weer door Oostenrijk gesmokkeld en na Kufstein de duitse kant van de Alpen weer omhoog, via de Tatzelwurmstrasse. Dat is een best smal weggetje omhoog naar de Tatzelwurm watervallen die we met een bezoekje hebben vereerd. Daarna via Bayerischzell naar de genoemde meren. Met een iets andere afloop dan gepland. In Bad Tolz is het uiteindelijk wel gelukt om een kledingwinkel te vinden voor een paar nieuwe korte broeken, want daar ontbrak het me aan.. Aan de Kochelsee hadden we uiteindelijk twee mooie plekjes bedacht om te blijven staan. De eerste camping was nog met middagpauze (dat komt hier nog veelvuldig voor). Een uur op de parkeerplaats wachten lokte ons niet erg aan, dus op pad voor een volgende poging een halve kilometer verderop. Daar keek de campingbaas al wat moeilijk bij de aanblik van een Nederlands kenteken, en de inentingsbewijzen voldeden volgens hem niet aan de eis dat de tweede enting 2 weken oud moet zijn, en dat is ‘ie pas over 2 dagen. In Oostenrijk is overigens de eerste enting al geldig, en volgens mij had ik eerder deze week gelezen dat Nederland voor de oosterburen inmiddels “groen” is, en dat er helemaal geen reisbeperkingen meer zijn. Enfin, deze man dacht er anders over, en wie het weet mag het zeggen. Het wordt er allemaal niet duidelijker op. Een volgende camping aan de Walchensee was vol, en daarna werd het een camperplaats aan dezelfde Walchensee, alwaar we de laatste plek aan de stroompaal konden innemen. Uiteindelijk hadden we er een prima plek, en nog gratis ook, want de buurman had nog een ticket dat geldig was tot de volgende ochtend. De stroompaal kostte ons 1 euro. We zijn er nog even naar het meer gelopen waar Abby een verfrissende duik kon nemen bij 32 graden Celsius. In de avond koelde het snel af en begon het met regenen tot vroeg in de ochtend. Daarbij zakte de temperatuur al snel naar slechts 15 graden. Omdat de verwachting in deze regio nogal slecht is, besluiten we na een korte bestudering van de weer-apps, de volgende dag globaal in de richting van de Moezel te gaan rijden.
Aan de Walchensee
Aldus trokken we deze woensdag langs ‘s Heren wegen eerst via Garmisch Partenkirchen, en vervolgens via Ehrwald in Tirol (weer even kortstondig de grens over), langs Reutte naar de grenstunnel bij Fussen en dan via Ulm - Stuttgart naar Karlsruhe. Bij Pforzheim deden twee LKW’s een alternatieve vorm van Kiss & Ride, met als resultaat een hele lading schroot op de beide weghelften. Hierdoor ontstond 10 kilometer file waar wij netjes achteraansloten. Duur: 2 uur heeeeel langzaam rijdend en nogal veel stilstaand verkeer. We hadden gedacht ergens in de Pfalz aan het begin van de middag te stoppen. Dat werd nu iets later. Via de Park4Night app vinden we een camperstop bij het plaatsje Rodalben. Op 10 minuten voor het einddoel voor vandaag dreigden we in een volgende monsterfile terecht te komen, net voor Pirmasens stond het compleet stil. Ik had nog net de tegenwoordigheid van geest om het stuur om te gooien bij een lokale afrit, en naar bleek konden we hier een heel stuk parallel aan de autoweg rijden. In de file hadden mensen er maar een pleisterplaats van gemaakt, en zagen we talloze mensen buiten de auto’s bivakkeren. Onze alternatieve route verliep gelukkig prima, en net na vieren in de middag konden we het terrein van het Spielmannszug Rodalben oprijden. Dat is de plaatselijke fanfare, die hier in het bos een optrekje en een flink grasveld heeft. Daar verhuren ze camper-plekjes voor een luttel bedrag inclusief stroom en water. Een leuke bijverdienste voor de clubkas! De baas van het spul heette ons hartelijk welkom, maar was nogal druk met een plaatselijke vriendenclub die een deel van het terrein had afgehuurd om er gezellig te barbecueën en te zingen. Onder het genot van een heel arsenaal aan duitse schlagers konden we onszelf installeren en aan de koffie. Het leuke aan deze plek is dat we er staan met slechts 1 ander Duits stel in een buscamper. Zij staan op ongeveer 30 meter afstand. En verder loop je hier zo de bossen in, die nog een andere verrassing hebben; een Felsenwanderweg van 45 kilometer. Rondom het dal waar Rodalben in ligt, bevinden zich een flink aantal bijzondere rotsformaties. Vanaf de camperplaats loop je er zo naar toe. Prachtig mooi! Inmiddels zijn de feestvierders en de beheerder vertrokken (ik doe het hek op slot, maar de sleutel hangt daar…) en is de stilte neergedaald. Alleen vogeltjes horen we nu nog. Welterusten!
Reactie plaatsen
Reacties