We worden wakker met veelvuldig gezang van de vogels hier op deze oase van rust. Het is nog een beetje mistig als ik met Abby de eerste uitlaatronde doe. Niemand en niets te zien, behalve waarschijnlijk wat wild, want Abby neemt de pleiterik het bos in. Gelukkig komt ze altijd weer terug! Terug in de camper is Eline ook ontwaakt en doen we een relaxed uitgebreid ontbijt. We hadden het idee om vandaag het boomkroonpad te doen, dat is hier op 10 minuutjes lopen vandaan. De hond kan/mag echter niet mee en dus maken we een lange wandeling door de uitgestrekte bossen en heidevelden van de Hondsrug. Bij de camper lunchen we buiten, wat een kanootje dit weer. De middag verbrengen we met luieren, deels buiten en deels binnen, de zon is er wel maar slechts af en toe. Aan het eind van de middag maken we nog een mooie wandeling en stoppen we nog een keer bij het bezoekerscentrum van het Boomkroonpad waar Eline wat nieuwe snuisterijen scoort. Na het eten kijken we lekker kneuterig binnen de best wel lange film over Bonnie & Clyde op Netflix en daarna duiken we onder het dekbed voor de tweede nacht. Het is inmiddels al iets drukker geworden op het kampeerterrein maar we hebben nog steeds een mega-rustige plek.
We ontwaken relaxed op zondagochtend en na de gebruikelijke ochtendwandeling in de buurt en wederom een lang ontbijt, maken we ons plan voor vandaag. Eline was hier pas bij het herinneringscentrum Westerbork geweest en daar rijden we nu ook naartoe. Via prachtige en smalle binnendoor-weggetjes en de vlek “Amen” parkeren we de bus bij het museum en maken we de mooie wandeling langs het zogenaamde sterren-pad richting het kamp. Je loopt via prachtig bos langs info-borden over de planeten in onze “buurt” en uiteindelijk kom je langs de sterrenwacht waar dertien enorme schotels staan opgesteld. Daarna ben je bij de ingang van kamp Westerbork. Indrukwekkend om deze herdenkingsplaats eens te zien. Via infoborden en grote foto-wanden van hoe het hier geweest is loop je langs en door het voormalige kamp. Van de barakken is eigenlijk niets over, op een barak na die door een boer uit de omgeving in de loop der jaren terug is gegeven. Nooit geweten dat dit ook nog opvangruimte is geweest voor teruggekeerde Molukse soldaten en hun families. De vee-wagons die op het terrein zijn opgesteld geven een triest beeld van hoe de afvoer van mensen hier geweest moet zijn. Aan het eind van het pad bevindt zich de eveneens indrukwekkende kapotgemaakte treinrails, waar talloze bloemen zijn neergelegd. We lopen terug via de bosrand en lunchen op het gemak in de camper voordat we de terugweg naar Den Hoorn aanvangen. We hebben hier en daar wat file-leed en omleidingen en arriveren rond half vijf terug bij de Camperstalling. Nog een weekje, dan halen we de camper naar Vlaardingen. De 15e krijgt ‘ie een APK en de 19e vertrekken we naar het zuidoosten van Europa. Eenmaal thuis kom ik tot de ontdekking dat ik mijn portemonnee in de camper heb laten liggen, en dus mag ik nog een keer retour naar den Hoorn. Zal vast niet de laatste keer zijn...
Reactie plaatsen
Reacties