goede vrijdag, raar idee om hier te zijn zo ver weg! We worden wakker met een mooie blauwe lucht en gaan op pad in de richting van de gletsjers, hopend dat het mooi weer zal blijven. De regio waar de gletsjers Franz Josef en Fox liggen, in het Westland National Park, hebben de meeste regendagen in heel Nieuw Zeeland..
Onderweg komen we nog een nieuw fenomeen tegen, de one lane bridge met spoorrails… je moet dus en je tegenligger voorrang geven, en de trein ook maar, anders komt het zo hard aan! De bodem van de brug was van hout, maar we hebben de overkant gelukkig in een keer gehaald.
Naarmate we dichter bij het gletsjer gebied komen wordt het zelfs nog meer helder dan in Hokitika en zodra we Frans Josef binnenrijden gaan we meteen kijken of we met een helikopervlucht meekunnen naar omhoog. Zulk mooi helder weer moet je meteen waarnemen hier. Onvoorbereid gaan we bij een van de vele vliegbedrijven naar binnen en kunnen binnen de komende 15 minuten mee voor een half uur durende vlucht over allebei de gletsjers met een sneeuwlanding. Hop terug naar de camper, tas wegbergen (je mag alleen een camera meenemen geen rugtassen), een regenjack en sweater mee en Eline in de haast nog een panty onder haar broek. Als de wiedeweerga terug naar de helikoptermannen en bijna meteen mogen we mee naar het platform. Met nog 4 andere toeristen gaan we de lucht in. Er is een lokale oudere vrouw bij die dit voor haar verjaardag kado heeft gekregen (haar man blijft beneden) en er niet over uit kan dat het vandaag zo helder is, dus volgens ons hebben we erg veel geluk.
We scheren eerst over de Frans Josef gletsjer en daarna over hoge bergkammen naar de Fox gletsjer. Wat een fantastisch mooie belevenis! Strak blauwe lucht en overal om je heen sneeuw en ijs. We landen op een gigantisch sneeuw/ijsveld net boven de 2000 meter en staan loodrecht onder de hoogste bergen van Nieuw Zeeland, Mount Cook (3750 m) en Mount Tasman (3497 m), geparkeerd.
We krijgen ruimschoots de tijd om foto’s te maken en rond te lopen voordat we aan de terugvlucht naar beneden over de Fox Glacier beginnen.
Nog een weergaloos kwartier later staan we weer op de grond in Franz Josef. Al met al zijn we zo’n drie kwartier weggeweest dus hebben een kwartiertje kado gehad.
Een gigantische ervaring rijker stappen we in de camper en rijden richting het dorpje Fox Glacier. Gaandeweg trekt de bewolking over en wordt het steeds dikker bewolkt en zien we de hoge bergtoppen niet meer. We krijgen heel sterk het gevoel hier ontzettende mazzel te hebben gehad. We rijden via het dorp naar een parkeerplaats op een half uurtje lopen van de gletsjertong van Fox Glacier en dan sta je oog in oog met een onvoorstelbaar grote gletsjer.
Wat een machtig stuk natuur. Zoals overal ter wereld zijn ook deze gletsjers de laatste 150 jaar hard gesmolten. Langs de weg ernaar toe, zie je bordjes met waar de gletsjerrand in 1850 was en waar in 1935, en da’s best schrikken. Deze gletsjers bewegen tot soms wel 1 meter per dag. Op het dikste punt zijn ze zo’n 130 meter diep. De tong van Fox Glacier ligt op 10 kilometer van de zee en op 250 meter boven zeeniveau, hetgeen deze gletsjers redelijk uniek maakt.
Na al het ijsgeweld, rijden we naar de kust over een 12 kilometer lange dirtroad met de camper tot aan Gillespies Beach, met dank aan Tristan voor de tip! Je kunt daar in drie en half uur heen en weer naar een pelsrobben kolonie lopen en we beginnen vol goede moed. De wandeling voert deels door duingebied en deels over keien strand met wederom ontelbaar veel aangespoelde bomen en takken. Na een stief kwartiertje komen we in een lagune aan waar allerlei materiaal van goudmijnwerkers is achtergelaten. Het ligt te verroesten in de lagune, sinds 1935.. Verder gaat het via het strand en een andere, veel grotere lagune, waar het er zelfs op lijkt dat je goudstof in het water ziet glinsteren, maar dat kan ook onze goudkoorts zijn geweest.
We maken de wandeling niet helemaal af omdat het al redelijk laat begint te worden. We zien overigens nog wel 1 pelsrob in zee zwemmen dus daarmee mogen we tevreden zijn. We rijden de dirtroad terug en checken in op de camping in Fox voor de nacht. In het dorp eten we een hapje, en we skypen nog even met thuis. Het einde van een meer dan indrukwekkende dag. Wat een belevenissen! De bedoeling is morgen over de Haast Pass in de richting van Lake Wanaka te gaan rijden en dan misschien eens wat te gaan wild kamperen. Kan dus zijn dat het volgende weblog even op zich laat wachten, want in sommige gebieden is er gewoon geen verbinding (ook geen mobiel bereik). Tot blogs!
Reactie plaatsen
Reacties