Vroeg op dus, om 06.00 uur zijn we lopend onderweg naar Sunrise Point. De hemel is onbewolkt en de zonsopkomst is schitterend. Wat een enorme rood-oranje gloed valt er over het amphitheater van Bryce Canyon… we zijn trouwens niet de enigen, ik schat dat er een malloot of 50 a 60 staan te wachten op het uur U.
Wij besluiten nu we toch vroeg wakker zijn, meteen maar door te lopen en beginnen aan de gecombineerde Queens Trail en Navajo Loop, die diep in de canyon voert en daarna bij Sunset Point weer omhoog. De paden zijn schitterend aangelegd, wel heel erg steil. De afdaling gaat soepel en we komen zoveel moois tegen, ongelofelijk. We zijn er bijna alleen, want de andere zeg maar 45 a 55 malloten hebben hun bed weer opgezocht. Je loopt tussen de enorme hoodoos, want enorm zijn ze van dichtbij. Via de vloer van de canyon gaat het dan uiteindelijk weer (nog steiler) omhoog en dik twee uur later staan we weer boven aan de rand bij Sunset Point. Nu nog een drie kwartier terug naar de campground, en het eerste deel van de dag zit er op, en wat voor deel, een supermooie ervaring!
De koffie smaakt nu nog beter dan ‘ie al deed, en als we klaar zijn, vertrekken we van Bryce richting Zion National Park, tevens in Utah. We rijden deels dezelfde weg terug als die we gisteren hierheen reden, tot aan Carmel Junction, waarna je al redelijk snel bij de ingang van het Zion Park uitkomt. Ineens bevind je je weer in een totaal ander landschap, rotsen en bergen nog steeds, maar gewoon heel anders van kleur en vorm. De weg is erg druk en smal, alle aandacht op het sturen van onze RV, en de uitzichtpunten zijn bijna allemaal bezet, dus veel tijd voor de omgeving heb ik niet.
Had graag een wandeling willen maken naar Canyon Overlook Point, maar ook daar was de (beperkte) parking vol. Na een eerste tunnel door de rotsen kom je aan bij tunnel twee, die aan de zijkanten een goeie 11 voet hoog is, en onze camper (zoals de meeste hier) is 12 voet hoog en kan alleen in het midden door de tunnel. Er staat een ranger aan de ingang die het verkeer van de andere kant tegen laat houden en daar gaan we dan, op de middenstreep de kilometers lange tunnel door. Bij de uitgang gaat de weg met schitterende haarspeldbochten steil naar beneden het dal van Zion in. Vlakbij de park uitgang aan de andere kant ligt onze camping, Watchman Campground. We installeren ons (alhoewel weer een camping op een national park, wel een met stroom..) en zijn de eerste paar uren zoet met een boek in het zonnetje (het is hier dertig graden warmer dan in Bryce vanochtend, daar was het rond ‘nul’. Achter de camping loopt de Virgin River, die door het Zion dal stroomt, en die biedt zo af en toe verkoeling aan onze warme en vermoeide voeten. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan, je begrijpt het al, we kunnen niet te lang zitten en gaan dus aan het eind van de middag toch nog het park in. Je mag hier niet zelf rijden en ook hier is een systeem met een gratis shuttle bus, die vanaf het visitor centrum bij de ingang van onze camping, tot aan het einde van het dal rijdt, en op diverse plaatsen stopt. We pakken de bus tot aan de laatste stop en krijgen zo een mooie indruk van Zion.
Schitterend dal, groen aan de snelstromende Virgin River, met enorme hoog oprijzende rode rotswanden. De wandeling na de laatste busstop heet Riverside Walk en gaat een mijl verder tot aan de Narrows, waar je alleen in de rivier zelf nog verder kunt lopen. Dat doen we echter niet, we keren terug en nemen de shuttle terug naar de campground. Tijdens de wandeling ook hier weer talloze eekhoorns, en herten die aan en in de rivier komen. Een prachtig park, morgen blijven we hier nog een dag om het verder te verkennen.
Reactie plaatsen
Reacties