De ochtend hebben we wel benut met een hele mooie wandeling naar de lower, middle en vervolgens upper Emerald Pools. Een erg mooie trail, redelijk steil omhoog en met mooie uitzichten. De lower pool vonden wij het mooist, een prachtig meertje waarin water zo van de rotsen naar beneden komt stromen, wheeping rocks noemen ze dat hier.
Heen en weer terug naar de campground met de shuttlebus, dat is hier goed geregeld. Eigenlijk zouden we hier nog een nachtje blijven, maar het nomadenbloed wordt te sterk. We hebben allebei zin om verder te trekken en alvast een stuk richting Las Vegas, wat onze volgende stop zou zijn, te rijden. De campground daar hebben we echter pas voor morgen gereserveerd, en dus gaan we op pad voor een stop net voor Las Vegas, in het Valley of Fire State Park. We rijden via St.George Utah op de interstate 15 naar het westen, het schiet lekker op. Achtereenvolgens passeren we de staatsgrens met Arizona en vervolgens met Nevada, en inmiddels is het tijdsverschil weer negen uur met Holland, dus da’s voor ons weer een uurtje extra deze dag. Je zou er tureluurs van worden.. Valley of Fire Statepark ligt een kilometer of 50 hemelsbreed van Las Vegas, en is een prachtig stilte gebied, midden in de woestijn.
Het heeft z’n naam van de rode rotsen die hier overal voorkomen. We vinden er tevens oude indianen tekens op de rotsen. Redelijk in het begin van het park is een campground met Elektra en wateraansluiting, en na een korte tour in de omgeving besluiten we hier te overnachten. We zien eerst het visitorcentrum en maken twee korte trails, en stoppen bij een gebied met petrified forest, versteende bomen. Die waren we in Nieuw Zeeland al eens tegengekomen “in het wild”, hier staat er een hek omheen. Ook indrukwekkend, dat wel! Na het eten maken we nog een wandeling vanaf de campground naar wat indianentekeningen op een rots in de buurt, en kruisen ons pad met een soort steenbok, een behoorlijk groot beest.
Een van de mede kampeeerders kwam aanlopen met een hond, en dat was voor de bok teken om de kuierlatten te nemen, hij bleef echter hogerop tussen de rotsen staan, en dat resulteerde in nog wel aardige plaatjes.
De avond is hier ontzettend warm. In het visitorcentrum was het vanmiddag 100 gr Fahrenheit, ik heb niet in m’n hoofd hoeveel dat in Celsius is, maar het was warm! En tot overmaat van ramp kapte de roof airco ermee. Een woelig en warm nachtje, met ontzettend veel wind af en toe. De avond was trouwens erg mooi, met een schitterende sterrenhemel!
Reactie plaatsen
Reacties