Een welbesteedde dag! Voor ons doen “laat” uit bed, pas om acht uur wakker. Het zonnetje schijnt, de paden op en de lanen in.. Nou ja, dat ligt hier iets anders, paden zijn er wel maar allemaal bergop, en hoe! Onze eerste hike vanochtend is die naar Hidden Canyon. Er staat in de folder dat die “strenuous” is (zwaar) en niet voor mensen met hoogtevrees. Afgezien van de lengte, verwachtte duur van de wandeling en het hoogteverschil (259 m) geen info. We beginnen er dus maar aan en zien wel. Het gaat steil bergop op een mooi onderhouden pad, zonder afrastering weliswaar en we denken allebei onafhankelijk van elkaar ‘het valt wel mee’. Na een kilometer of anderhalf komt er een splitsing en gaan wij rechtsaf verder omhoog naar de verborgen canyon. Het pad is nu niet meer netjes aangelegd maar wordt een beetje klauteren over stukken steen op een verder zanderig pad. Nog een stukje verder alleen nog maar rots, en moet je jezelf vasthouden aan een in de rotswand bevestigde ketting.
Dat gaat zo een aantal stukken recht omhoog.. Ook stukjes zonder ketting, dan zoek je het zelf maar uit. Wel erg mooi hoor. We komen aan de top en de ingang van de Hidden Canyon. Die canyon zelf doorlopen kan ook, maar dan moet je echte bergbeklimmers capaciteiten hebben, dus dat laten we voor wat het is. Met ons vele anderen overigens, want het is hier gewoon druk. Soms moet je even wachten voor passerend ander volk. We volgen de kettingen weer en komen uiteindelijk met een paar klapkuiten in het dal aan. We nemen de shuttlebus terug en stappen bij Canyon Junction uit. De laatste 2 kilometer naar de camping lopen we nog langs de Virgin River.
Schitterend hoe hier alle cactussen en ander moois in bloei staat. Hagedissen en eekhoorns te kust en te keur, ook een mooie wandeling ditmaal over vlak terrein. Terug bij Minnie Winnie lunchen we buiten. Het is prachtig weer en de korte broek kan aan. We knappen zelfs een uiltje. Worden wakker en spotten drie muledeer die langs ons plekkie aan het scharrelen zijn. Hoe dicht kun je de natuur bij je hebben?
We worden ook nog twee keer beloond met een kolibri op onze plek. Prachtig! Na bijgekomen te zijn pakken we nogmaals de shuttlebus de canyon in, en stoppen bij halte “The Grotto” voor een tripje over de Kayenta trail, die voert naar de lower, middle en upper Emerald pools.
Ook hier zijn we bepaald niet de enigen, wat een drukte… filelopen soms. Maar we redden ook deze wandeling, het laatste stuk is niet echt eenvoudig maar we komen er. Van de vorige keer hier weten we dat hier kikkers in de pools zitten, maar die kunnen we nu niet ontdekken. Ook de gele vlinders, waarvan we er in het dal 1 hebben gezien, waren hier de vorige keer in groten getale aanwezig, nu zijn ze elders denken we. Terug in het dal nemen we een bak koffie bij de Zion Lodge en keren we met de shuttle bus service weer terug naar de campground. Eens kijken of vanavond de blogs bijgewerkt kunnen worden, er is hier bij het bezoekerscentrum 24/7 wifi. Morgen willen we in Valley of Fire State Park bij Las Vegas overnachten.
Reactie plaatsen
Reacties