Wakker worden met het zachte getik van regen op het dak, waar hebben we dat meer meegemaakt? Het ziet er grijs uit buiten, en dan is Zion toch een heel ander park. Gelukkig hadden we gisteren een prachtige dag. Tijd om te verkassen maar weer. Eerst nog even dumpen en water bijvullen. Onze nederlandse buren (hier met eigen camper) blijven nog een paar nachtjes. Dat is toch een droom hoor, ooit met je eigen camper hier rondtrekken!
Na de dump laten we Zion achter ons en in Hurricane, Utah vlak voordat we de interstate snelweg richting Zuid opgaan, bezoeken we nog een keer een Walmart. We hebben zoveel extra mee te sjouwen, dat een grotere weekendtas nodig is. Dan meteen maar verse donuts voor bij de koffie straks. Nog een tankbeurtje en we kunnen er weer tegenaan. De interstate op richting Las Vegas. Eerst de grens tussen Utah en Arizona over en dan al snel daarna de grens met Nevada. Tijd hier is nu pacific dus negen uur verschil met Nederland, en wij winnen vandaag weer een uurtje. We gaan de snelweg weer af en rijden verder binnendoor via Overton in de richting van het Valley of Fire State Park. Dat hebben we in 2012 ook bezocht, en vonden we mooi om nog eens te herhalen. De ranger bij de ingang vertelt ons dat er ook plekken met stroom zijn op de Atlatl campground in het park, dus daar rijden we eerst maar naar toe om te zien of er nog plaats in de herberg is. We confisceren de laatste plek met stroom (en water) en genieten buiten van de lunch. De lucht is inmiddels helemaal opengetrokken en het wordt ook gaande warmer in de woestijn. De wind trekt ook behoorlijk aan maar dat mag onze pret niet drukken. We gaan weer op pad met Minnie Winnie en trekken het park in. Eerste stop het visitor centrum. Het valt ons op dat het ook hier behoorlijk drukker is dan vijf jaar geleden. Dat was in andere parken ook al opgevallen, maar hier misschien nog meer omdat we toen, in 2012, bijna de enige bezoekers waren. We willen graag de hike lopen naar de Fire Wave, echter helaas is de parkeerplaats vol. Dan rijden we maar door naar het einde van de scenic drive bij White Dome. Die trail hebben we vorige keer ook gelopen maar is de moeite van de herhaling meer dan waard.
Mooie wandeling naar beneden de canyon in, en dan door een stukje slotcanyon buitenom weer omhoog. Hier zijn trouwens ook een aantal film opnames gemaakt, onder andere voor Star Trek films. Je ziet het ook zo voor je, Spock die Scotty ‘beam me up’ verzoekt.
Op de terugrit is er gelukkig een plekje voor ons om te parkeren en lopen we naar de fire wave. Op de een of andere manier hebben we die de vorige keer gemist. Het wordt allengs steeds warmer en het is maar goed dat we de korte broek hebben aangedaan. Het uitzicht op de veelkleurige golven van steen maakt veel goed.
De hier en daar dreigende wolkenluchten erboven maken ook de foto’s wel leuk. Terug bij de camper besluiten we richting campground te rijden.
We nestelen ons buiten met leesvoer en trotseren de wind, die nu erg behoorlijk is. Als je even naar binnengaat, waaien je stoeltjes meteen weg. Een steen of twee erbovenop leggen mag niet eens helpen. Als ook de zon achter de rode rotsen weg gaat, verkassen we naar binnen. Er was nog een heerlijk restje goulash in de vriezer en we eten er lekker van. Na de afwas maken we nog een rondje net buiten de camping, waar een punt met 4000 jaar oude petroglyphen van de oorspronkelijke bewoners te vinden is.
Langzaam gaat de zon helemaal onder. We hopen nog wat wild te zien maar afgezien van een tarantula en twee woestijnhazen niets. De bighorn sheep die we hier vorige keer zagen, huist blijkbaar elders. We maken ons op voor de stille nacht, ver buiten enige bebouwing, en het huilen van de coyote (die ik overigens vanmiddag in een glimp nog wel op de camping heb gezien).
Reactie plaatsen
Reacties