Wakker geworden met een “leeg nest syndroom”.... allebei.
Alsof de vakantie eigenlijk afgelopen is nu de jongelui naar huis zijn. Maar, we hebben nog een paar heerlijke dagen voor de boeg. Het ruikt in Gilroy naar knoflook en dat is niet zo raar want het is de “Garlic Capital of The World”. Hele velden vol hier en dat laat natuurlijk z’n sporen (of reuk in dit geval) achter!
Ontbijten en camping betalen want gisteravond was de receptie al dicht en dan nog even een korte Walmart stop (die zijn wel weer economisch okay na onze vakantie😉) en dan stoppen we ook nog even bij de Gilroy outlets, ook alhier. We zien dat ons kroost in München is aangekomen, ze moeten nog een klein stukje naar Amsterdam en dan naar huis. Inmiddels laat zondagavond voor hun en hier begint de dag zo’n beetje.
Daarna wordt het wel weer tijd voor een beetje natuur en koersen we via het plaatsje Hollister naar het Pinnacles National Park. De Highway wordt steeds smaller en bochtiger en dan zijn we er ineens. Wat een mooie omgeving hier weer. Anders dan aan de kust, redelijk ruige bergen/heuvels en hier en daar “pinnacles”, puntige rotsen. Oorspronkelijk vulkanisch gebied, en midden in de San Andreas breuk. Je kunt hier mooi wandelen en met een beetje geluk de California Condor hier zien, waarvoor een rehabilitatie programma hier is opgezet. Het beest was in 1967 bijna uitgestorven maar nu is er gelukkig weer een goede populatie.
We checken in op de volle campground (de weekends hier zijn populair en er zijn veel locals die ook kamperen) en we zijn happy gereserveerd te hebben. We kunnen lunchen in het zonnetje buiten en besluiten om een lange wandeling vanaf de camping door het park te maken. Allebei vinden we het een mooi park en eigenlijk verdient het een langer verblijf dan 1 nacht maar zoveel tijd hebben we helaas niet. Superveel vogeltjes gezien en een hertje, we hadden eerst nog gedacht een beklimming naar de “Condor Gulch” te doen maar hebben daar toch maar vanaf gezien. Op de terugtocht ziet Eline dan ineens twee condors aan komen vliegen, redelijk hoog maar onmiskenbaar! Zo mooi om die beesten in het wild te zien. Dit is een van de grootste vogels met een gewicht van goed 9 kilo en een spanwijdte van 2,90 meter. Ze kunnen tot zo’n 88 kilometer per uur aan snelheid bereiken en halen vlieg hoogtes tot 5000 meter. Zo hoog gingen ze hier gelukkig niet want dan hadden we ze niet kunnen fotograferen, hetgeen nog aardig is gelukt. Opgetogen gaan we “huiswaarts” en na de maaltijd worden de foto’s wat bewerkt en het blog klaargezet om te uploaden wanneer we weer bereik hebben want dat is hier 0.
Reactie plaatsen
Reacties