Dag 2 - Tot in Vorarlberg

Allemachtig, wat was ik vroeg wakker. Waar dat toch altijd aan ligt in vakanties is mij een raadsel. Abby bevond zich onder ons bed en was bepaald niet van plan om al tevoorschijn te komen. Bekijk het effe, baas! Eerst maar een slokje en klein hapje, sanitaire stop en de NOS app raadplegen. Dan moet Abby er toch aan geloven en lopen we om half zeven langs de Luxemburgse velden. Er is, hoe verrassend, verder niemand op pad en de hond kan lekker los ravotten.

Eline vermoedt niets van dit alles en slaapt heerlijk verder. Terug bij de hut neem ik een uitgebreide douche en rommel nog maar eens wat in het rond. Dat brengt mijn eega uiteindelijk ook uit de slaap en we ontbijten gezellig samen. Met een best weertje gaan we verder in de richting van Oostenrijk. Een klein stukje binnendoor door het mooie Luxemburg en bij Aire de Bergchem een verplichte tank-stop, want de diesel is hier nog steeds lekker goedkoop. Het is dat we al een tijdje niet meer roken, je zou zomaar nog wat goedkope shag inslaan. Dat was in vroeger dagen alles wat we in het Groothertogdom deden; tanken en rookwaren inslaan op weg naar de Zuid, of na een paar weken naar de Noord.

De Duitse grens wordt beslecht, en niemand houdt ons tegen. Ik weet eigenlijk niet wat we hadden verwacht; politie met stenguns om je vaccinatiebewijs te checken? Niets van dat alles. Via het Saarland en de Pfalz (ook verrassend mooi) komen we in alle rust bij Karlsruhe dan toch in een beste file terecht. Ook tussen Karlsruhe en Stuttgart en daarna wil het allemaal niet zo vlotten. We rijden via de oevers van de Bodensee (waar je overigens verrot weinig van ziet) naar Lindau aan de Oostenrijkse grens. Net over de grens aan de autobahn vinden we een Raststaette waar het Autobahnvignet voor Oostenrijk moet worden aangeschaft. Voor het eerst een FFP2 mondkapje op, die zijn hier “verplicht” in openbare ruimtes. Nou moeten we niks met dat vignet, maar om af en toe de autobahn te gebruiken, moet je er eentje hebben, dus vooruit, we spekken de Oostenrijkse kas met een paar euro’s.

Voor vandaag was dat nog niet echt noodzakelijk en het is ook hoogst onwaarschijnlijk dat iemand ons hier zonder vignet had aangehouden, want na 9 kilometer, waarvan 8 in een tunnel, verlaten we de autobahn bij Dornbirn. Hier hebben we een camping uitgezocht voor de nacht. We bevinden ons hier in Vorarlberg, net voorbij de Bodensee. De camping is levendig zat maar biedt nog voldoende ruimte, en we vinden er een lekker stekkie in de zon. Temperatuur is hier rond 26 graden en het is buiten goed uit te houden. Hiernaast stroomt een best riviertje en we laten Abby daar even uit. Kan ze even afkoelen en haar ei kwijt. Onze plek is in de buurt van de camping ingang, en Abby heeft het maar druk met alles en iedereen in de gaten houden. Eline tovert wederom een heerlijke pasta pesto salade op tafel. Aarbeien, kiwi en slagroom zorgen voor een calorierijk toetje, tenslotte moeten we weer even op krachten komen na zo’n dag onderweg!

‘s Avonds worden we nog aangenaam verrast door een puike coverband die de sterren van de camping-hemel speelt. Het wordt een wonderlijke mix van Dire Straits, Bruce Springsteen, the Doors, Norah Jones en zo nog wat. Superleuk! We hadden ze ‘s middags al even horen inspelen, en zelfs dat klonk niet onverdienstelijk.

Het koelt nog maar matig af, dus beleven we een ouderwets avondje buiten naast de camper.

De camping plek in Dornbirn, Vorarlberg