Koud vannacht! Bijna eruit gegaan om het kacheltje aan te zetten, maar met wat extra lagen lukte het om in slaap te blijven. ‘s Ochtends wel meteen de kachel aan, en dan is het ook binnen no time lekker warm. We ontbijten weer uitgebreid en zijn om klokslag zeven op pad richting de Wildlife Loop Road in het Custer park. Al snel zien we veel hertjes, waaronder mule deer en later ook weer pronghorn. De bisons die hier veel rondscharrelen zien we nog niet. Er is de mogelijkheid tot het lopen van de Prairie Trail, 2 a 3 uur lopen en we besluiten dat te doen. Mooie wandeling door het afwisselende landschap. Al snel spotten we een kudde bisons maar die zijn al snel uit zicht weg als ze ons in de gaten krijgen. Verderop zien er verschillende herten en een heel veld vol prairiedogs. De trail gaat over heuvelruggen en door mooie rivierdalen. Af en toe een stroompje oversteken. Lekker afwisselend. Op de volgende heuvelrug zien we mooi afgetekend een hele kudde bisons en later blijkt de route bijna langs die kudde te gaan. Er zijn ook jongen bij. Na anderhalfuur lopen zijn we weer bij Minnie Winnie. We rijden de rest van de Loop Road af en zien nog veel meer wild waaronder ook bisons langs en op de weg.
Hierna rijden we het park uit en via Custer en langs het Crazy Horse Monument (soortgelijke van Mount Rushmore maar dan werk in uitvoering: de indiaan Crazy Horse) rijden we dwars door de Black Hills naar de Spearfish Canyon. Dat is een hele mooie route en na de uitgang van de canyon is het ook einde Black Hills. Ineens is het landschap weer bijna vlak. Al snel steken we de grens met Wyoming over. Na een tankbeurt stoppen we bij het Wyoming Info Center waar we diverse folders inslaan voor de komende dagen. De dame op wacht hier weet ons te vertellen over de campings bij het Devils Tower National Monument. Er is een camping op het park, maar die heeft geen dumpstation. Dumpen kunnen we echter bij de volgende rest area langs de snelweg. Zo gezegd zo gedaan, we dumpen en tanken vers water en dan gaat het op naar Devils Tower. Nog zo’n 50 kilometer binnendoor volgens tom-tom. Pas een kilometer of 20-25 voor het monument zien we het ineens voor ons opduiken, een vreemd gevormde klomp rots solitair in het landschap. Wie “Close Encounters of the Third Kind” heeft gezien, heeft ook de Devils Tower gezien. De film werd hier op lokatie geschoten.
Er is plek zat op de campground die hier self-service is. De bekende envelop vullen met 20 dollar, bewijsje afscheuren en aan je paaltje bij de plek hangen en de envelop in de paal bij de ingang. Het is inmiddels echt heerlijk weer geworden. We zitten meteen buiten met een wijntje en knabbeltje, voordat we met Minnie naar boven rijden naar het beginpunt van de wandeling rondom Devils Tower. Je kon er ook vanaf de camping naar toe lopen maar dat was een behoorlijke klim en we hadden al wat kilometers achter de kuiten vandaag. Boven lopen we de wandeling rondom de rots waarbij je hem van allerlei kanten kunt zien. We spotten ook klimmers aan de wanden. Zij liever dan wij… Bovenop schijnt er wat grasland ter grootte van een American football veld te zijn, waar naast mieren, ratjes, muizen ook af en toe een slang te vinden zijn. Dat nemen we maar voor waar aan, want die klim daar beginnen we niet aan. De oorsprong van Devils Tower is nog betwist tussen geologen maar het lijkt wel iets te maken te hebben met onderaards gestold magma. Later zou dan rond dat magma zoveel grond ge-erodeerd zijn, dat de magma kolom in de open lucht is overgebleven. De indianen hebben er een mooie legende voor, zeven zusters zijn met hun ene broer aan het spelen als de broer in een beer veranderd. De zusters slaan op de vlucht en worden door een grote boom geattendeerd daarin te klimmen. De boom groeit, de beer ook, en de laaste zet zijn klauwen van boven naar beneden in de boom. De zusters ontsnappen in het heelal en vormen daar nu sterren in het Pleiades stelsel. Tsja…. Mooi is wel dat dit voor indianen heilige grond is. Je ziet overal gebedskleding en andere attributen in bomen hangen, die in hun rituelen wordt gebruikt. Na de wandeling terug naar beneden, heerlijk buiten gegeten en daarna nog even naast de camping op prairiedogtown gekeken. Ook hier weer talloze van deze koddige beestjes, die elkaar waarschuwen als wij eraan komen. Dan duiken ze snel hun holletjes in. We zien op het veld ook bij elkaar 27 hertjes grazen. Het wordt nu snel donker. Het blijft erg helder dus misschien de zeven zusters maar eens opzoeken. Morgen richting Cody Wyoming als springplank voor Yellowstone. Tot later!
Update 5/5, staan net voor Yellowstone bij Buffalo Bill Dam Visitor Center en kunnen met wifi even de blogs uploaden. Gaat mega langzaam dus ben zuinig met foto's. Vanavond willen we Yellowstone in, de weg is open maar pas na 18.00 uur vanwege lawine-gevaar. In Yellowstone verwachten we een dag of 3 / 4 zonder wifi te zijn. Groeten!
Reactie plaatsen
Reacties