Dag 3 - naar Bracieux en Chambord

Witte reigers in de mistige Loire, ons uitzicht naast de camperplaats

Op pad...

De dag begint wat aarzelend mistig en fris. Van de ons voorspelde 20 graden plus en volop zon is nog weinig te bespeuren. Boodschappen staan op het programma. In Giens, een kilometer of 10 verderop, is een “grote” LeClerc. Je hebt ook LeClerc Express winkeltjes, en we denken daar geen fietspomp en aanverwante artikelen te kunnen vinden. We slagen er inderdaad voor een handzaam formaat pompje, dat je ook eens makkelijk mee kunt nemen, en voor een setje bandenplak incl. wippers. Mijn ega had nog eens een leesbril kapot, en daarvoor slagen we ook. Dat had wat voeten in aarde, want zie maar eens een leesbril te vinden in een winkel waar (bijna) alles te koop is. De verzamelde hulptroepen LeClerc personeel kwamen eraan te pas, maar niemand was ook maar 1 woord Engels machtig. En wij geen Frans… of in ieder geval niet voldoende voor de vertaling van “leesbril”. Natuurlijk gaf uiteindelijk vriend Google de oplossing. Dat hadden we eerder moeten verzinnen. Bepakt en bezakt gaan we, wederom via mooie binnenweggetjes, naar het dorpje Bracieux. Dit ligt centraal in een enorm bosrijk gebied, en hiervandaan zijn de kastelen van Chambord en Cheverny goed te bereiken. We installeren ons op een camping dit keer. Om te kunnen fietsen dient eerst een band van de hondenkar gerepareerd te worden. We gaan aan de slag met de zonet gekochte hulpmiddelen en vinden al gauw een lek. Solutie erop, een plakker en hop gaan met die banaan. Supermooi fietsen hier, door enorme bossen en uiteindelijk staan we op het erf van kasteel Chambord. Een enorm bouwwerk, het grootste kasteel in dit gebied. Het is gebouwd in de zestiende eeuw door koning Frans 1 van Frankrijk, die het bij leven nooit af heeft gezien. Toen Frans kwam te overlijden stond alleen de parterre en eerste verdieping. Het kasteel werd alleen als jachtslot gebruikt, en heeft nooit dienst gedaan om langdurig in te verblijven. Met name het verwarmen in de winter van de 440 kamers was te kostbaar (en dat in een tijd waarin de gasprijs nog geen rol speelde). Tegenwoordig staat het kasteel op de werelderfgoedlijst van Unesco en trekt het veel toeristen. Wij hebben vandaag de tuinen rondgereden en gelopen, later deze week willen we het interieur ook wel zien. Dan parkeren we de camper hier en kan Abby in de bus blijven. Bij terugkomst aan de fietsen stond weer dezelfde band leeg. De meegenomen pomp is meteen een succes. Met af en toe een pomp-stop rijden we terug naar de camping. Op de laatste kilometer passeren we een ouwe baas op z’n fiets. ‘Bonjour’ en door met een behoorlijk gangetje, want naar ons gevoel hebben we genoeg gepompt. We willen zo snel als we kunnen terug. Staan we aan de ingang van de camping stil bij de receptie om voor de nacht te betalen, wie zien we daar met z’n tong op de knieën aankomen, die ouwe baas. Hij had nog geprobeerd ons bij te houden maar moest het net voor het dorp opgeven. Nou was ‘ie toch wel benieuwd hoe wij zo hard konden. Ah, un e-bike, c’est pas mal.. En na deze vaststelling ging hij verder naar waar ‘ie naartoe moest.

Na onze tweede bandenplaksessie vandaag (er was een tweede lek ontstaan, hoe toevallig kun je het hebben..) gaan we langzaam aan over eten nadenken. Eerst maken onze buren kennis met ons, ze hebben een prangende vraag; ze willen een was doen in de wasmachine in het sanitairgebouw, maar de machine zit nog vol was en ze zien niemand. Of ze het wasgoed eruit konden halen en in de tas erbovenop doen… Tsja, onze was is het niet. Wij zouden dienovereenkomstig handelen. En af gaan ze, met de was. Deze hoort thuis in een categorie die in Facebook-campergroepen ook wel eens aan bod komt; hoe zetten jullie koffie? Of waar laten jullie je vaatdoeken? Wat gebeurt er als je op een steile klim stil komt te staan? Kun je gewoon benzine tanken in een dieselauto? Enzovoorts… Wij hadden inmiddels een focaccia-achtig iets meegenomen van LeClerc, en die gaat de Omnia-pan in. Ons surrogaat oventje verwarmt ‘m prima, en de smaak is ook top. Aardbeien met slagroom toe, de dag kan niet meer stuk! De vraag is alleen wie er nu toch komt afwassen?

Rond Chambord kun je prachtig door de bossen wandelen. We komen er afdrukken van

een ree tegen, maar zien geen wild

Uuuuuh, slagroom, zei hier iemand slagroom...???