2 mei 2017

De eerste nacht in de camper hebben we beiden als blokken geslapen. Wel weer vroeg wakker, maar dan heb je wat aan je dag, toch? We genieten van een uitgebreid ontbijt met bacon en scrambled eggs en proberen de douche in de camper uit. Beetje krap maar wel warm, goed te doen! Tegen achten even bellen met Apollo om navraag te doen naar de levellers en de afvoerslang. De laatste zit in de achterbumper, en levellers levert Apollo niet mee. Aan ons de taak om op campings zoveel mogelijk vlakke plekken te vinden. Beetje raar wel, bezems leveren ze ook niet mee. De vloer mag je schoonmaken met stoffer en blik :)
De niet meegeleverde toiletvloeistof kopen we bij de campingbaas en brengen we Apollo in rekening.

8 Uur scherp vertrekken we en zoeken eerst in Mitchel het Corn Palace op. Dit is een gemeenschapsruimte, die onder andere wordt gebruikt voor feesten (graduations / proms), concerten, circusvoorstellingen en basketbal wedstrijden. Zowel aan de buiten- als aan de binnenkant zijn enorme versierselen aangebracht van mais en van graan. In vroeger tijden waren er tientallen van dit soort Corn Palaces door de hele graanschuur van Amerika heen, die in Mitchell is nu de enig overgeblevene. Best leuk om te zien, en het moet gezegd, de maiskolf-kunstwerken zijn echt kunstig. Jaarlijks worden nieuwe kunstwerken aangebracht.

Hierna schieten we de I90 West weer op en steken een uurtje later de Missouri River over bij Chamberlain. We maken hier een korte stop op een rest area waar een enorm aluminium standbeeld staat van een vrouwelijke native american, als eerbetoon aan de Indianen (en voor wat ze zijn kwijtgeraakt nemen we aan).

Het uitzicht over de Missouri is mooi en even later steken we de rivier zelf over via een van de drie hier gebouwde bruggen. Het landschap tot nu toe was redelijk saai, veel bouwland, klaar voor het nieuwe mais-seizoen. Hier in de buurt wordt het wat heuvelachtiger en al snel hierna rijden we over de prairie. Af en toe zien we boerenbedrijf met heul veul koeien. Om de paar miles wordt je langs de weg geconfronteerd met enorme reclames voor o.a. de Wall drugstore die je al over 350 mijl kunt vinden (..) Voor deze drugstore staat zelfs in Amsterdam een reclamezuil, dus een dezer dagen gaan we hem maar eens bezoeken. Een ander instituut waar ze hier aandacht voor willen is "1880 Town" en we besluiten hier dan maar een stop in te lassen. Inmiddels zijn we aangekomen in de Mountain Time Zone en dus winnen we een uurtje vandaag. Verschil met NL nu 8 hele uren.
1880 Town is eigenlijk erg leuk, vinden we. Het is een soort openluchtmuseum van een western stadje rond 1880.

Alle gebouwen en de inhoud ervan zijn authentiek, echter stonden hier niet van oorsprong. Met het verdwijnen van de noodzaak om treinen van water en kolen te voorzien, verdwenen ook vele railroad stadjes. Een aantal van de oude panden uit die stadjes staat nu hier en zo is een bijna authentiek stadje opgezet. Bijna overal kun je naar binnen. Een gemiddelde antiquair kan hier z'n hart ophalen.

We brengen er een goed uur door en vervolgen onze weg nu naar het einddoel voor vandaag, Badlands National Park.
We kopen bij de toegangspoort meteen de Annual Pass die in alle National Parks/Monuments geldig is en zodoende besparen we wat dollars.
Badlands blijkt een enorm verrassend park te zijn, met bizarre landschappen. We zetten Minnie Winnie heel even voor een snelle lunch op onze gereserveerde kampeerplek, de Cedar Pass Campground en bezoeken daarna het visitor centrum dat hier om de hoek ligt. Zoals de meeste van dit soort centra in de National Parks is ook dit erg leuk ingericht en zeer informatief, We bekijken er een mooie film die alvast een goede indruk geeft van wat dit park te bieden heeft.
We zijn overigens blij dat het er naar uitziet dat het US Congres de begroting goed zal keuren, dit voorkomt een mogelijke shutdown, waarbij alle niet direkt noodzakelijke rijksorganisaties een tijdje "gesloten" worden en de ambtenaren zonder betaling thuis komen te zitten. Dat is al eerder voorgekomen en had altijd tot gevolg dat de National Parks "even" dicht gingen, en dat dreigde nu dus ook. Hopenlijk komt het ook echt goed..
Badlands dus blijkt verrassend mooi.

Wat een vreemde rotsformaties en prairielandschap vinden we hier. Vroeger was hier zee, en dit zijn overblijfselen uit die tijd. Vindplaats van veel fossielen ook. Het is ook een heel groot park en we rijden zo'n 27 mijl de Badlands Loop Road tot aan de Sage Creek Rim Road, een gravelroad die we volgen tot aan een prairie dog hometown. Prairiedogs gezien, te kust en te keur, honderden schieten er hier en daar heen en weer tussen hun holletjes.

Ze staan rechtop en beginnen te piepen als er gevaar dreigt. Een langs-denderende Ienie Minnie Winnie is daar ook reden toe. Hartstikke leuk om te zien. Iets moeilijker om op foto vast te leggen, dat wel. We zien onder andere ook een aantal keer Bighorn Sheep en "Pronghorns". Die worden hier ook wel antilope genoemd omdat dit de snelste hertensoort in de US is.

De rots-landschappen zijn divers van vorm en kleur en na bijna elke bocht is een overlookpoint. Het is te veel om in een middag te zien, en moe van alles keren we tegen zessen terug op de campground. Stroom erop, en even de luiken dicht... Internet blijkt hier toch te zijn, dus het blog wordt toch al vervolgd. Geen idee of dat morgen weer lukt trouwens. Morgenochtend willen we een trail hier lopen door de Badlands en daarna richting Mount Rushmore in de Blackhills. Tot later!